Patronat
Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)
McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"
Ukazały się
Kingfisher, T. - "Cierń"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"
Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"
Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"
Sablik, Tomasz - "Mój dom"
Pilipiuk, Andrzej - "Czasy, które nadejdą"
Szmidt, Robert J. - "Szczury Wrocławia. Dzielnica"
Bordage, Pierre - "Paryż. Lewy brzeg"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Replika Tytuł oryginału: After the Apocalypse Tłumaczenie: Radosław Madejski Data wydania: Styczeń 2014 ISBN: 978-83-7674-000-0 Oprawa: miękka ze skrzydłami Format: 130 x 200 mm Liczba stron: 220 Cena: 29,90 zł Rok wydania oryginału: 2010
|
Odkąd w 1947 roku zarząd Bulletin of the Atomic Scientists na Uniwersytecie Chicagowskim po raz pierwszy zaprezentował światu Zegar Zagłady (Doomsday Clock) minęło już ponad sześćdziesiąt lat. Pokazuje on zawsze x minut do północy, gdzie „północ” oznacza zagładę ludzkości, apokalipsę. A co stanie się, kiedy wskazówki przekroczą mityczną granicę? Odpowiedzi na to pytanie możemy poszukać w zbiorze opowiadań Maureen F. McHugh: „Po apokalipsie”.
Amerykańska pisarka postawiła przed sobą niełatwe wyzwanie. Nie skoncentrowała się tylko nad jedną z wizji zagłady naszego gatunku, ale postanowiła zaprezentować całe spektrum możliwych scenariuszy. Wojna atomowa, inwazja zombie, epidemia czy susza – wariantów jest wiele.
Najbardziej intrygujący w całej książce jest sposób ukazania apokalipsy. McHugh nie stara się zademonstrować szerszej perspektywy, ale koncentruje się na konkretnych postaciach, czasami są to jednostki („Naturalista), innym razem całe rodziny („Efekt działania siły odśrodkowej”). Autorka wyszła przy tym z założenia, że nawet najstraszniejsze katastrofy nie są w stanie zmienić ludzkiej natury. Wciąż kochamy, kłamiemy, pożądamy, nienawidzimy. Dostosowujemy się do nowych warunków, ale jednocześnie trzymamy się kurczowo starych przyzwyczajeń. Po prostu chcemy żyć.
Takie podejście do tematu powoduje, że sama istota apokalipsy jest w części opowiadań traktowana wyłącznie jako punkt wyjścia. Przykładowo w „Specjalnej ekonomii” mamy do czynienia jedynie z niewielką wzmianką o ptasiej grypie, która zdziesiątkowała ludzką populację na świecie, a w „Bezużytecznych rzeczach” czytelnik może jedynie się domyślać, że świat trapiony jest katastrofalną suszą. Jeszcze dalej McHugh idzie w „Miesiącu miodowym” (zagrożenie ze strony eksperymentów medyczne) i „Królestwie ślepców” (zagadnienie samoświadomości maszyn), gdzie świat wydaje się być dopiero na początku drogi do samounicestwienia. W efekcie mamy do czynienia z solidnymi historiami obyczajowymi, które, po lekkim liftingu, mogłyby spokojnie zaistnieć w innej książce.
Tekstem, który najmocniej wpisuje się w konwencję gatunku „postapo” tytułowe opowiadanie, które posłużyło książce za tytuł. W czasie jego lektury nie sposób opędzić się od skojarzeń z „Drogą” Cormaca McCarthy’ego. Mamy do czynienia z dwójką samotnych wędrowców, przy czym tutaj parę głównych bohaterów stanowi matka z córką. Podobnie jak amerykański klasyk, autorka w pełni korzysta z dobrodziejstw gatunku, wykorzystując znane motywy: zagrożenie napromieniowaniem, przeszukiwanie opuszczonych domostw, niebezpieczeństwo ze strony innych ludzi. Myliłby się jednak ktoś, kto sądziłby, że mamy do czynienia jedynie ze sfeminizowaną wersją „Drogi”. Tekst McHugh niesie ze sobą nieco więcej optymizmu, a przede wszystkim zupełnie inaczej rozgrywa kwestie uczuć łączących matkę i córkę, co prowadzi do zaskakującego zakończenia.
O temat nuklearnego zagrożenia zahacza także, napisany w stylu reportażu, „Zagubiony chłopiec: dziennikarz w terenie”. W tym wypadku jednak na główny plan wysuwa się tytułowy bohater, a trauma, która go spotkała, mogłaby mieć źródło w wypadku samochodowym czy doświadczeniu rodzinnym. Wielbiciele „żywych trupów” powinni być natomiast usatysfakcjonowani „Naturalistą”, historią więźnia umieszczonego w rezerwacie dla zombie. Mocny, dość makabryczny tekst, w którym największym potworem raz jeszcze okazuje się człowiek.
Wszelakim klasyfikacjom opiera się natomiast „Wyprawa do Francji” – krótka ośmiostronicowa miniaturka odbiegająca klimatem od pozostałych utworów. Chyba że za chorobę uznamy nagłą, nieodpartą potrzebę lotu do stolicy Francji. Plus fakt, iż część bohaterów samodzielnie wznosi się w powietrze.
„Po apokalipsie” Maureen F. McHugh to historie naszej zagłady w skali mikro; kolejne opowiadania zdają się mówić: „To nie świat ginie, ale człowiek”. Nie ma w nich nadmiaru tragizmu czy pesymizmu. Po prostu pokazują kolejny, zwykły dzień zmagań z nową, nieraz okrutną rzeczywistością. Czyżby życie parę minut „po północy” było możliwe?
Autor: Adam "Tigana" Szymonowicz
Dodano: 2014-01-20 19:25:00
Sortuj: od najstarszego | od najnowszego
niuklik - 20:23 20-01-2014
Wszelakim klasyfikacją???
toto - 20:29 20-01-2014
Fstyd i hańba nam. Dzięki za zwrócenie uwagi.
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"
Lindgren, Torgny - "Legendy"
Miles, Terry - "Rabbits"
McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"
Simmons, Dan - "Czarne Góry"
Fragmenty
Mara, Sunya - "Burza"
Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"
Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"
Sablik, Tomasz - "Próba sił"
Kagawa, Julie - "Żelazna córka"
Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"
|