Przyznam, że ta książka była dla mnie pewnym zaskoczeniem. Wydawnictwo kojarzone jest z fantastyką, a Thomasa Mielkego znałam jako autora „Sakriversum”, opowieści o odizolowanym, utopijnym świecie zmniejszających się z pokolenia na pokolenie ludzi zamieszkujących gotycką katedrę. Tymczasem „Karol Wielki” otwiera historyczną serię Solarisu.

Twórcę podwalin współczesnej Europy poznajemy w momencie, gdy w imieniu swojego ojca, Pepina Krótkiego, wita przybywającego do królestwa Franków biskupa Rzymu. Po raz pierwszy papież postawi stopę po zachodniej stronie Alp. To spotkanie ustali porządek społeczny naszej części świata na stulecia.
Karol ma dopiero dwanaście lat, ale pod czujnym okiem doradców króla przygotowuje się do roli władcy. Wspólnie z bratem ma rządzić dziedzictwem Karola Młota, graniczącym z mauretańską Hiszpanią, niespokojnym królestwem Longobardów i ziemiami pogańskich Sasów. Gdzieś na wschodzie leży Konstantynopol, spadkobierca Imperium Romanum, a biskup współczesnego Rzymu szuka sojuszników. Długie panowanie Karola wiele zmieni...
Kim był Karol? Jakie były okoliczności i motywy jego działań? Mielke przedstawia nam swoją wizję, sugerując fascynację Karola imperium rzymskim, widzimy nawet coś w rodzaju badań archeologicznych. Zwraca uwagę na niewielką odległość, która dzieli Franków od czasów pogańskich – chrześcijaństwo nie jest jeszcze mocno zakorzenione w Europie, współdzielona z Sasami tradycja wciąż jest ważna, a król potrzebuje wsparcia plemiennej starszyzny. Zaciekawia przedstawieniem grupy rówieśników i przyjaciół Karola niczym zamkniętego kręgu arturiańskich rycerzy.
Jednak, mimo zapewnień autora, że chce opowiedzieć o człowieku, odebrałam tę książkę jako pewnego rodzaju hagiografię. Każde spotkanie jest ważne, każdy szczegół wywiera wpływ na historię. Brakuje tu intymności, Karol jest przede wszystkim władcą, rozważającym skutki każdej decyzji. Opowieść, choć interesująca i znakomicie napisana, nie porwała mnie tak jak choćby cykl „Królowie przeklęci” Maurice’a Druona.

Od strony edytorskiej też mam zastrzeżenia. Stosunkowo niska cena wymusiła zapewne jakość papieru i miękką okładkę, ale nie może usprawiedliwić błędu, jakim jest brak wewnętrznego marginesu w dołączonych mapach i drzewach genealogicznych. Bez rozerwania książki w tych miejscach części informacji nie da się odczytać.

Czy jest to pozycja wyłącznie dla miłośników historii? Z pewnością nie. Opowieść Mielkego powinna zainteresować wielu – znajdzie tu coś dla siebie i czytelnik wielotomowych cykli fantasy, i ten lubiący śledzić konsekwencje ludzkich poczynań.