NAST.pl
 
Komiks
  Facebook
Facebook
 
Forum

  RSS RSS

 Strona główna     Zapowiedzi     Recenzje     Imprezy     Konkursy     Wywiady     Patronaty     Archiwum newsów     Artykuły i relacje     Biblioteka     Fragmenty     Galerie     Opowiadania     Redakcja     Zaprzyjaźnione strony   

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Weeks, Brent - "Na krawędzi cienia" (wyd. 2024)

Martine, Arkady - "Pustkowie zwane pokojem"

Ukazały się

Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (czarna)


 Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)

 Kingfisher, T. - "Cierń"

 Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"

 Maas, Sarah J. - "Dom płomienia i cienia"

 Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"

 Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"

 Sablik, Tomasz - "Mój dom"

Linki

Palahniuk, Chuck - "Potępieni"
Wydawnictwo: niebieska studnia
Cykl: Potępieni
Tytuł oryginału: Damned
Tłumaczenie: Elżbieta Gałązka-Salamon
Data wydania: Październik 2011
ISBN: 978-83-60979-21-1
Oprawa: miękka
Format: 125 x 195 mm
Liczba stron: 288
Cena: 35,00 zł
Tom cyklu: 1



Palahniuk, Chuck - "Potępieni"

Subiektywizm piekła


Chuck Palahniuk słynie z mocnych poglądów i bezkompromisowego ich przedstawiania w powieściach. Ostrzem pióra uderza w fałsz i przekłamania współczesnego świata, obala mity i redefiniuje postrzeganie poruszanych kwestii. Chociaż jego najsłynniejszą książką jest oczywiście „Podziemny krąg” (zaadaptowany na srebrny ekran ze świetnymi kreacjami Edwarda Nortona i Brada Pitta), to również w pozostałych powieściach nie pozostawia suchej nitki na otaczającej nas hipokryzji. Co jednak pociąga pisarza nierzadko dotykającego spraw fundamentalnych w z pozoru banalnej historii o dziewczynce trafiającej do piekła? Na pierwszy rzut oka fabuła „Potępionych” zupełnie nie pasuje do obrazu twórczości Palahniuka... a jednak wystarczy przeczytać zaledwie kilka stron, by zyskać przekonanie, że w opowiadanej historii nie ma za grosz infantylizmu.
Czy życie nastoletniej córki celebrytów może być piekłem? Okazuje się, że jak najbardziej. Mieszkanie w szkole z internatem wśród wrednych koleżanek, rzadkie i sztuczne kontakty z rodziną, życie w oderwaniu od rzeczywistości – to jedynie kilka z elementów, które sprawiają, iż sympatyczna, nieco naiwna i z pewnością za gruba Madison Spencer, mimo dużych pokładów optymizmu, przeczuwa, iż z otaczającym ją światem jest coś nie tak.
Paradoksalnie wytchnieniem dla młodej bohaterki okazuje się dopiero trafienie do domeny szatana, gdzie zawiera pierwsze przyjaźnie, nabiera pewności siebie, ale przede wszystkim zaczyna krytycznie patrzeć na obraz świata stworzonego przez rodziców. Okazuje się, że wpajane jej od małego ideały są fałszywe, poczynając od fundamentalnej w tych okolicznościach kwestii, jaką jest istnienie piekła. Z powieści płynie proste przesłanie: piekło na Ziemi stworzyć jest bardzo łatwo, sami potrafimy tak skomplikować sobie życie i wierzyć w wielopoziomowe kłamstwa zaklinające rzeczywistość, że żadna ingerencja ze strony istot z rogami i zalatujących nieco siarką nie jest potrzebna. Piekło tkwi w nas samych i tylko zdjęcie klapek z oczu spowoduje, iż możemy przełamać ten błędny krąg.
W „Potępionych” ostrze krytyki zostało nakierowane na elity społeczne, w szczególności z amerykańskiego show biznesu. Palahniuk wyśmiewa ich lewacko-ekologiczne poglądy nie mające odniesienia do rzeczywistości, sztuczną poprawność polityczną. Jak na dłoni ukazuje jak wykreowanie własnego świata opartego na fałszywych przesłankach rzutuje później na percepcję. Kwintesencją postawy rodziców Madison jest to samo oderwanie od realnego świata, jakie podsumowuje przypisywane (zresztą błędnie) Marii Antoninie stwierdzenie „Nie mają chleba? To niech jedzą ciastka”. Czyżby elity społeczne przez wieki wcale tak bardzo się nie zmieniły? Zresztą ludzie znani są nie od dziś, niezależnie od statusu majątkowego, do samookłamywania się i redefiniowania rzeczywistości zgodnie z własnymi przekonaniami. Palahniuk zdaje się jedynie wskazywać, iż im większe bogactwo, tym trudniejsze jest realistyczne spojrzenie.
Do nielicznych wad powieści należy zbytnie skoncentrowanie się na absurdzie, który jest głównym narzędziem Palahniuka do ukazywania absurdów właśnie. Skupienie na pokazywaniu kolejnych paradoksów odbija się na płynności fabuły, która miejscami jest chaotyczna i pretekstowa (nawet jak na twórczość tego autora). Niemniej jednak nie jest to mankament znacząco przeszkadzający w lekturze.
Palahniuk w „Potępionych” pozostaje bezkompromisowy, a miejscami nawet obrazoburczy. Nie należy się dać się zwieść młodocianej bohaterce: to wcale nie jest powieść młodzieżowa. Zarówno jej wymowa, jak i sposób podejścia do tematu sprawiają, iż jest to lektura dla wyrobionego czytelnika, który docenia ożywczą, chociaż nieco kontrowersyjną prozę nakierowaną na krytykę różnych aspektów współczesnej cywilizacji.



Autor: Tymoteusz "Shadowmage" Wronka


Dodano: 2011-12-23 20:30:00
Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

pp - 21:49 23-12-2011
Andrew Norton występowała z Bradem Pittem? D

toto - 21:59 23-12-2011
Edek, Edek. Poprawione. Dzięki.

Komentuj


Artykuły

Plaża skamielin


 Zimny odczyt

 Wywiad z Anthonym Ryanem

 Pasje mojej miłości

 Ekshumacja aniołka

Recenzje

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"


 Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"

 Lindgren, Torgny - "Legendy"

 Miles, Terry - "Rabbits"

 McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

 Simmons, Dan - "Czarne Góry"

Fragmenty

 Mara, Sunya - "Burza"

 Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"

 Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"

 Sablik, Tomasz - "Próba sił"

 Kagawa, Julie - "Żelazna córka"

 Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"

Projekt i realizacja:sismedia.eu       Reklama     © 2004-2024 nast.pl     RSS      RSS