W ostatnim tegorocznym numerze wydania specjalnego „Fantastyki” znajdziemy cztery opowiadania (w tym jedno zagraniczne), kryjące się za niezłą okładką w stylu retro. Obok dającego na niej czadu diabła uwagę przykuwa niepozorna ramka wokół zapowiedzi jednego z opowiadań oraz podpis, oznajmiający, iż tekst pochodzi ze strony internetowej magazynu.

Wzmiankowane opowiadanie, autorstwa Marka Grzywacza, nosi tytuł „Wabik” i spotkało się z uznaniem zarówno czytelników oficjalnej strony „Fantastyki”, jak i jej redakcji. Czy zasłużenie? Tekst opowiada o perypetiach oddziału żołnierzy na obcej, niegościnnej planecie, zamieszkałej przez odrażających kosmitów. Podejmuje eksploatowany przez wielu temat kontaktu ludzkości z cywilizacją pochodzenia pozaziemskiego i skupia się na tragicznych skutkach, jakie niesie ze sobą brak wzajemnego zrozumienia, lub choćby dobrej woli w tym względzie. Młody autor sprawnie operuje piórem, co w połączeniu z szybką, trzymającą w napięciu akcją sprawia, że „Wabik” czyta się lekko i przyjemnie. Jednakże oklepany temat i takie też jego rozwinięcie sprawiają, że jest to jedynie niezłe czytadło, o którym zapomina się zaraz po skończonej lekturze.

Znacznie lepiej wypada „Ventris” Magdaleny Wojtalewicz. Opowiadanie śmiało i umiejętnie czerpiące z historii Kościoła, roli Awinionu i legendy o papieżycy Joannie, wprawnie mieszające historyczne fakty i podania, a zarazem pełne oryginalnych pomysłów autorki. Fabuła krąży wokół zmagań Kościoła pod wodzą niewiasty z zagrożeniem wymierzonym nie tylko w ciała, ale i dusze ludzi. Wewnętrzne rozłamy, postępująca laicyzacja społeczeństwa, używki sprzeczne z nauką Kościoła – to wszystko pojawia się, w mniejszym lub większym stopniu, w tekście Wojtalewicz. Rozmach wydarzeń i miejsc, dopracowane postacie i wciągająca intryga, która kumuluje napięcie do ostatniej sceny – to niewątpliwe zalety tekstu. Trzeba też przyznać, że świat wykreowany w utworze jest spójny, pełen dbałości o detale i sprawiający wrażenie złożonego. Z drugiej strony autorka pogubiła niektóre wątki, również – jak się zdaje – kluczowe dla opowiadania. Tym samym można odnieść wrażenie, że czyta się opowieść rozdartą konstrukcyjnie, bez stabilnego rdzenia. Psuje to nieco przyjemność płynącą z lektury. Co jednak nie zmienia faktu, że „Ventris” jest dla mnie jednym z lepszych opowiadań numeru.

Ostatnim polskim opowiadaniem jest „Rubinowe oko” Małgorzaty Wieczorek, która prezentuje czytelnikom opowieść o dwóch skłóconych narodach i smokach, które każdy z nich traktuje i wykorzystuje na swój, diametralnie odmienny sposób. Trudno powiedzieć, o czym tak naprawdę jest „Rubinowe oko”. Być może o łatwowierności, zazdrości i zemście. Może o wolności, będącej najwyższą wartością. Na dobrą sprawę opowiadanie jest o niczym i trudno mi wyobrazić sobie, dlaczego autorka je napisała. Uboga kreacja świata i miejscami dopadająca czytelnika nuda wieńczą ogólną ocenę – opowiadanie nie jest warte poświęconego lekturze czasu.

Równo połowę magazynu zajmuje opowiadanie „Skóry”, będące kontynuacją nagrodzonego Bram Stoker Award „Chłopca z żółwiami”. Kealan Patrick Burke powraca w nim do małego miasteczka w Irlandii, w którym historia splata się z teraźniejszością gordyjskim węzłem zbrodni wołającej o pomstę. Chłopiec o imieniu Timmy widuje zmarłych i to on właśnie jest kluczem do rozwiązania tajemnic Dungarvan. Opowiadanie, choć oparte na wysłużonym motywie duchów i widzących je, wyobcowanych przez to ze społeczności ludzi, potrafi zainteresować i zmusić do przeczytania w całości. Mimo nużących fragmentów w zdecydowanie zbyt długim tekście. Tym samym jest niezłym czytadłem, momentami przyprawiającym nawet o gęsią skórkę.

Podsumowując, czwarty numer „Fantastyki – Wydania Specjalnego” serwuje czytelnikom dwa niezłe opowiadania. Jedno zadowoli wielbicieli literatury sensacyjnej, osadzonej w interesujących, czerpiących z historii realiach, zaś drugie poprowadzi tropem tajemnicy i zbrodni w znanym nam, choć nawiedzanym przez duchy świecie i zapewni godziwą rozrywkę na zimowe wieczory. Jednocześnie żadne z opowiadań ostatniego tegorocznego numeru nie potrafi zagościć w pamięci na dłużej. Na spis treści składają się lepsze lub gorsze teksty, zasługujące jednak na wspólny status „czytadeł”. Jeżeli szukasz jedynie chwili relaksu i odprężenia przy niezobowiązującej lekturze – numer powinien spełnić twoje oczekiwania.