Z Timem Willocksem mieliśmy przyjemność spotkać się przy okazji „Religii”. Jedni nazwą to przyjemnością, inni zechcą to słowo zamknąć w cudzysłowie. Ja będę gdzieś pośrodku. „Religia” to diabelsko ambitne wyzwanie. Grubaśna książka osadzona w bardzo ciekawych realiach historycznych. Robiła wrażenie. Niestety, treściowo już trochę mniej. Duży problem Willocksa to jego niezdrowe fascynacje. Owe fascynacje wybitnie ujawniają się w „Buncie”.

Tim Willocks fascynuje się wszystkim, co wydala nasz organizm, lubi wszelakie opisy odpadków, taplania się w różnych nieciekawych substancjach, na dodatek uwielbia te najmniej ciekawe procesy zachodzące w naszych organizmach. Nie jest to literatura dla młodszych czytelników. Zdecydowanie odradzam czytanie tej książki osobom wrażliwym, nie należy jej czytać przy jedzeniu. Już sam początek daje nam przedsmak tego, z czym będziemy obcować aż do ostatniej strony. W sumie trudno się dziwić, Willocks ambitnie podchodzi do tematu i widać, że zna się na nim. Nie wiem, skąd u niego takie upodobania, ale według mnie facet ma poważny problem. Oczywiście wykreowane w ten sposób środowisko fabuły doskonale wpasowuje się w opowiadaną nam historię.

Green River to fikcyjne więzienie, przedstawione jednak w taki sposób, że trudno jest nam nie uwierzyć w jego istnienie. Stworzone z inicjatywy światłego umysłu, mające być wzorcowym miejscem odosobnienia i resocjalizacji przestępców, z czasem zamieniło się w najgorszy ściek, służący jedynie zbieraniu ludzkich odpadków. W tym środowisku przebywa nasz główny bohater, oczywiście skazaniec. Człowiek o ciekawym kręgosłupie moralnym, człowiek świadomy swojego upadku, człowiek nie do końca pasujący do Green River. Ray Klein na zewnątrz był ortopedą, w więzieniu rozszerza zakres usług medycznych i staje się jednym z lekarzy pracujących przy więziennej infirmerii. Do ich grona dołącza „z zewnątrz” pani doktor Devlin. Wspólnie zostaną wciągnięci w wir wyjątkowo nieprzyjemnych zdarzeń, będących następstwem buntu osadzonych. Green River zamienia się w piekło, w którym nie obowiązują żadne zasady. Są tylko najbardziej prymitywne instynkty. Zostaniemy uraczeni bardzo dokładnymi opisami różnych form okrucieństwa, działań wyjątkowo nieludzkich. Poznamy całą galerię szaleńców, zboczeńców, morderców, cwaniaków i ludzi, którzy w więzieniu być nie powinni, a przynajmniej nie powinni przebywać w takim gronie. Mimo tego całego nieciekawego środowiska ciężko jest oderwać się od lektury. Nieczęsto mam okazję czytać powieści opisujące tak dokładnie więzienne realia. Willocks staje na wysokości zadania, jeżeli chodzi o przedstawienie tej nieciekawej rzeczywistości. Nawet jeżeli dość często zdarzało mi się nie wierzyć w pewne motywy i zachowania, nie traciłem zainteresowania tym abstrakcyjnym dla mnie światem. Proszę jednak być świadomym, że Willocks nie jest geniuszem pióra, a książka, jak sądzę, nie stanie się żadną klasyką gatunku. Rozumiem epatowanie okrucieństwem i ohydą, ale opisów ocierających się o pornografię już nie. Jasne jest, że książkę kieruje się do dorosłych czytelników, wolałbym jednak, by nie była atrakcyjnym kąskiem dla ludzi, których takie rzeczy mogą zwyczajnie „kręcić”.