• Grzegorz Drukarczyk - Przejdź na priv...
• Paweł Ciećwierz - Hedonka
• Jewgienij T. Olejniczak - Rejza
• Krzysztof Piskorski - Drugi obraz spod piramid
• Maciej Musialik - Żyć i umrzeć w Nowej Moskwie
• Adam Mrozek - Dom na końcu alei

Publicystyka:

• Żelkowski & Żwikiewicz - Rottweiler Darwina atakuje
• Feliks W. Kres - Zamach na papieża
• Adam Cebula - Trochę astrologii kwantowej

Chociaż w marcu mamy Dzień Kobiet, wśród autorów opowiadań zamieszczonych w najnowszym numerze SFFiH nie znajdziemy żadnej przedstawicielki płci pięknej, a i w samych utworach – kobiet jak na lekarstwo.

Marcowy numer otwiera „Przejdź na priv...” Grzegorza Drukarczyka. Początkowo nie mogłem odnaleźć się w tym opowiadaniu – właściwie nic dziwnego, niemal od pierwszego akapitu czytelnik zostaje wrzucony w sam środek akcji. Wystarczy jednak ciut dobrej woli, by dać się wciągnąć intrygującej fabule. Nie powiem, wizja autora, w której świata jest traktowany jako bardziej rozbudowany RTS, robi wrażenie. I chociaż sam pomysł nie jest nowy czy odkrywczy, Drukarczyk potrafił go ciekawie przedstawić.

Spore nadzieje wiązałem z „Hedonką” Pawła Ciećwierza. Niestety trzecia spotkanie z egzorcystą Brighellem okazało się najmniej jak dotąd udanym. Widać, że nie posłużyła fabule zmiana miejsca akcji i nieco luźniejszy klimat. A może, tym razem nieco inaczej, do trzech razy sztuka?

Zawodzi także „Rejza” Jewgienija T. Olejniczaka. Z początku wydaje się, że będziemy mieli do czynienia z klasycznym opowiadaniem traktującym o walce racjonalizmu (reprezentowanego przez oddział Krzyżaków) z mistycyzmem (starodawni bogowie litewscy). Gdyby autor trzymał się tej konwencji nie byłoby źle. Jednakże pod koniec „Rejzy” mamy zwrot w kierunku zbliżonym do prozy Lovecrafta i utwór się sypie.

Mieszane uczucia budzi „Drugi obraz spod piramid” Krzysztofa Piskorskiego. Nie chodzi tu o jakość opowiadania, a o jego zawartość. Z jednej strony otrzymujemy bowiem bardzo dobre opowiadanie z akcją rozgrywającą się w uniwersum znanym z powieści „Zadra”; z drugiej – akcja utworu została osadzona w 1821 roku, a więc dwa lata po wydarzeniach opisanych w powieści. W rezultacie otrzymujemy garść spoilerów dotyczących kluczowych wydarzeń z powieści, której drugi tom został wydany dopiero kilka dni temu. Wystarczyłoby opublikować opowiadanie miesiąc później, nie byłoby problemu. I jeszcze jedno – zmiana imienia autora, która wystąpiła przy okazji marcowego SFFiH nie powinna mieć miejsca.

„Żyć i umrzeć w Nowej Moskwie” to z kolei powrót do cyklu postmodernistycznych opowiadań Macieja Musialika, w których tropiciel Watson rozwiązuje mniej lub bardziej skomplikowane zagadki kryminalne. Ciekawostką jest to, że bodajże po raz pierwszy bohater opuszcza swoje przytulne mieszkanie.

Na zakończenie działu literackiego przyjemna miniaturka – „Dom na końcu alei” Adama Mrozka.

W dziale publicystyki zabrakło tym razem „polecanek” Tomasza Bochińskiego i w ręce czytelników trafiają jedynie trzy teksty. O ile skrócona historia astronomii Adam Cebuli trzyma poziom i jest zrozumiała nawet dla takiego laika jak ja, to mam pewne zastrzeżenia do pozostałych tekstów.

Wywody Feliksa W. Kresa o wolności sztuki, owszem, są ciekawe, ale nie potrafię do końca rozszyfrować postawy pisarza. Czy pisząc o (nie)sławnej kompozycji plastycznej pana Czernego przemawia przez niego święte oburzenie czy cynizm?

Zdecydowanie nie podoba mi się zmiana formuły „Żerowiska na Żwirowisku”. O ile wcześniejsze dyskusje na temat recenzowanych książek czytałem z duża przyjemnością to tzw. „Inspira” (mini opowiadanko inspirowane omawianą pozycją) stoi, według mnie, na dużo niższym poziomie. Czyżby raz jeszcze lepsze okazało się wrogiem dobrego?