Nie lubię fantasy. Nie przeczytałam trylogii Tolkiena. Sagę o wiedźminie Sapkowskiego toleruję do „Chrztu ognia”. Nie znam genealogii elfów, trolli i innych upiorów. Lecz powieść Nancy Farmer „Morze Trolli” przeczytałam z wypiekami na twarzy. To powieść, jakich dzisiaj mało – napisana bez kompleksów i nadęcia, bez usilnych prób udowodnienia czytelnikowi pisarskiego kunsztu we władaniu słowem. Prosty język jest jej jednym z największych atutów. Autorka nie udowodniła mi, iż się nie znam na fantastyce; wręcz przeciwnie, poczułam się pełnowartościowym członkiem świata, którego nie znałam i w którym zapewne wielu „fantastologów” nie chciałoby mnie widzieć.

Jest to podobno książka dla młodzieży. Jeśli potraktować ten fakt jako wadę, to do ostatniej strony nie da się tego odczuć. Książka Nancy Farmer nie jest infantylna. Jej świat jest osadzony w historii i całej mitologii fantastycznej. Mamy trolle, smoki, potwory, bardów, magię, ludzi i trochę większych ludzi. Mamy także wikingów narysowanych wprawdzie z ich wszystkimi stereotypami, jednak nadal pełnych magii i fascynującej tajemnicy.

Główny bohater, Jack, zostaje mniej lub bardziej przypadkowo rzucony w wir wydarzeń, na które jego opiekun-bard nie zdążył go przygotować. Trafia do świata trolli i wikingów, gdzie doświadcza prawdziwie bajkowych przygód. Zgodnie z baśniową zasadą musi pokonać przede wszystkim własne słabości, aby ocalić najbliższych. Autorka zaoferowała nam wachlarz klasycznych postaci – bohaterskiego rycerza-wikinga, z pozoru złe trolle, złe księżniczki i mitycznego barda. Historia jest prosta, ale nie banalna.

Autorka odwołuje się odwiecznego konfliktu dobro-zło, jasność-ciemność, pokazując, iż nie zawsze wszystko jest białe i czarne. Jednocześnie, nie narzuca nam swoich przekonań ani wizji świata. Harmonia pomiędzy nowym i starym zdaje się być stanem naturalnym według Nancy Farmer.

Być może w mniemaniu niektórych czytelników „Morze Trolli” jest lekturą zbyt prostą, co gorsze zawierającą same klisze. Dla mnie jest to największa zaleta tej książki – stanowi dowód, że nadal istnieją powieści przenoszące czytelnika w fantastyczny świat wyobraźni, taki, jakim był przy lekturze tych pierwszych, dziewiczych historii.