Listopadowy numer Nowej Fantastyki już z daleka straszy okładką, jednakże zawartość, jaka się pod nią kryje, w pełni rekompensuje braki, spoglądającej na nas z wystawy nietrafionej grafiki. Pod względem ilościowym dominuje publicystyka, lecz kiedy przychodzi do oceny treści siły okazują się bardzo wyrównane, bowiem nieliczni przedstawiciele prozy nie ustępują ani na krok konkurentom, mocno trzymając się dość wysokiego poziomu, jaki w całości przedstawia sobą przedostatnie tegoroczne wydanie.

Smakowity melanż

Wśród artykułów i felietonów każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Począwszy od filmu (Michał R. Wiśniewski, „45 lat podróży”) – ciekawego, choć może nieco zbyt faktograficznego przedstawienia losów zatracającego się w rozlicznych regeneracjach „Doktora Who”, przez sylwetki i twórczość Roberta E. Howarda (Michał Cetnarowski, „Droga smoka”) oraz Mike’a Resnicka (Michał Hernes, „Na tropie Resnicka”), na stałych felietonach i musicalowej recenzji Arkadiusza Grzegorzaka kończąc. Choć wszystkie teksty są przynajmniej dobre, najlepiej wypadł łączący interesujące informacje biograficzne z szeroką perspektywą twórczości – także tej tworzonej przez naśladowców Howarda – artykuł Cetnarowskiego. Grzędowicz, jak zwykle celnie komentuje absurdy rzeczywistości, tym razem pochylając się nad kasandryczną statystyką. Orbitowski zaś przygotował kolejną błyskotliwą refleksję („O miłości i śmierci”), zbudowaną na fundamencie horroru włoskiego reżysera. Nieco za nimi plasuje się Marcin Przybyłek, doszukujący się w psychologii źródeł sposobów odbioru dzieła literackiego, przy czym polemika sama ciśnie się na usta i klawiaturę.

Jak pozostać sobą…

W dziale prozy otrzymujemy zaledwie trzy teksty, z czego dwa zagraniczne. Pierwszy (Mike Resnick, „Targowisko cudów Alastaira Dziwa”) porusza znany motyw tajemniczego sklepu ze sztuczkami, koncentrując się na odwiedzających go bohaterach i cenie, jaką być może gotowi są zapłacić za rzeczywiste iluzje, by w iluzję zamienić coś rzeczywistego. Czuć w tym opowiadaniu niezwykłość, ulotność chwili.

Zmarły dwa lata temu amerykański pisarz humorystycznej fantasy, John Morressy w opowiadaniu „Błazen” wykorzystuje tytułową postać, aby pokazać jak wiele twarzy i sprytu mogą mieć przedstawiciele tej klasycznej w fantastyce profesji oraz jak jedno okrucieństwo rodzi kolejne, zamknięte w błędnym kole cierpienia.

Najdłuższe, wymuszające wręcz zwiększenie liczby stron, a zarazem chyba najlepsze, jest opowiadanie Anny Brzezińskiej „Król na tronie, smok nad światem”. Czarujące swą baśniowością i pociągającym językiem, wizją wyobcowanych, skrywających swe sekrety Doskonałych traci jedynie z powodu długości. Nieco przegadane tylko zyskałoby na skróceniu – a wydawca nie musiałby powiększać objętości pisma.

Lektura godna polecenia

Podsumowując, jedenasty numer NF to niemała porcja solidnej rozrywki, tak na tle publicystyki, jak i prozy, którą łączy motyw zatracenia siebie i niepewności nie tylko celu, ale i środków prowadzących do jego osiągnięcia. Właściwie brak w listopadowym wydaniu tekstów słabych, które ostatnio dość często się trafiały.

W prezencie otrzymujemy drugą płytę „The Best of”, zawierającą przegląd archiwalnych numerów czasopisma.

Tutaj znajdziecie pełny spis zawartości numeru.