Literatura:

Tomasz Kilian - "Jeden z pięciu"

Magda Kozak - "Sznurki przeznaczenia"

Jewgienij T. Olejniczak - "Według Barnaby"

Miniatury literackie:

Łukasz Andrzejowski - "Ikea, Cosmo i materiały wybuchowe"

Adam Mrozek - "Dziura w niebie"

Michał J. Adamczyk - "Reset"

Tomasz Cichocki - "Koniec"

Wojtek Lasota - "Da capo al fine"

Wojtek Lasota - "Przekaz pokoleniowy"

Iwo Drożdzowski - "Pewien szczególny rodzaj magii"

Ela Graf - "Szalona pisarka"

Publicystyka:

Marek Żelkowski i Wiktor Żwikiewicz - "Módlmy się o mrówkojada"

Feliks W. Kres - "Ach, biada nam"

Najnowszy, kwietniowy numer „SFFiH” to trzy duże opowiadania, garść miniatur i mała, niestety, dawka publicystyki.

Czasopismo otwiera opowiadanie Tomasza Kiliana „Jeden z pięciu”. Jest rok 1940. Gdzieś w okupowanej Francji spotykają się dwaj niemieccy oficerowie Karl Meier i Hans Grossmann. Nie jest to bynajmniej przypadkowe spotkanie – 22 lata wcześniej wzięli oni udział w wyprawie do pobliskiego klasztoru, która na zawsze odmieniła ich życie. Odżywają wspomnienia gorącego lata 1918 roku. Niewątpliwym atutem opowiadania jest wierne odtworzenie realiów I wojny światowej: życie w okopach, krwawe, a zarazem bezsensowne szturmy, szaleństwo dowódców. Później klimat ulega zmianie i autor serwuje nam prawdziwy horror. W miarę zagłębiania się w ruiny klasztoru, atmosfera gęstnieje, zaczynamy wraz z żołnierzami odczuwać strach, a ogarniająca bohaterów ciemność staje się wręcz namacalna. Nieco gorzej jest z samą fabułą, która nie dość, że jest schematyczna, to jeszcze przewidywalna. Mam również zastrzeżenia, co do samego rozwiązania zagadki, a raczej braku tego rozwiązania. Odniosłem bowiem wrażenie, że w pewnym momencie autor się pogubił i sam nie był w stanie wszystkiego sensownie wyjaśnić. Niemniej opowiadanie warte przeczytania.

Podobne zarzuty mam w stosunku do „Według Barnaby” Jewgienija T. Olejniczaka. O ile nie można nic zarzucić nastrojowi utworu (krakowska Nowa Huta po zmierzchu), to sama intryga szwankuje. Sam autor pisze: „Cały horror to przecież tylko kilka prostych opowieści, kilka archetypów, które ubiera się w nowe szatki.” I to się potwierdza. Dostajemy bowiem kolejną wersję historii o nawiedzonym pojeździe, w tym wypadku tramwaju, do którego wsiada Bogu ducha winny bohater. Być może całego opowiadania nie należy jednak brać zbyt serio, a potraktować jedynie jako zabawę z konwencją horroru. Skąd to przypuszczenie? W kilku miejscach można odnieść wrażenie, że autor mruga do czytelników, np. poprzez nawiązanie do twórczości Clive’a Barkera. Tak czy siak, tekst bardzo przeciętny.

Miłą odmianę stanowią za to „Sznurki przeznaczenia” Magdy Kozak. Tym razem, zamiast kolejnej historii o wampirach, autorka prezentuje klasyczne fantasy. Niby głównymi bohaterami są dzielny rycerz Trianon i piękna księżniczka Arnilda, ale w rzeczywistości to ich sprytni słudzy pociągają za tytułowe sznurki. W trakcie lektury warto zwrócić uwagę na ciekawy zabieg, jaki zastosowała autorka. Przeplotła ona fabułę opowiadania fragmentami z „oficjalnej” kroniki opisującej dzieje Trianona i Arnildy – konfrontacja obu wersji tej samej historii to kawał świetnej zabawy. I bezcenna nauka relatywizmu. Jeśli dodamy do tego żywą akcję, sympatycznych bohaterów i sporo humoru, otrzymamy miłą historyjkę, w sam raz na majowy weekend.

Po trzech daniach głównych, niejako na deser, czytelnicy otrzymują garść miniatur literackich – jedne lepsze, drugie gorsze – na szczęście żadne nie spada poniżej akceptowalnego poziomu. Tematyka różna – o Stwórcy, magii i technice. Na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.

Tak jak wspomniałem na wstępie, w kwietniowym „SFFiH” nie znajdziemy za dużo publicystyki. Zabrakło felietonu Adam Cebuli, a honoru działu bronią jedynie twórcy „Żerowiska na żwirowisku” (o książce Anny Starobiniec „Szczeliny”) oraz Feliks W. Kres (o powodach niechęci do Internetu i o tym, dlaczego jest słoniem).