PUBLICYSTYKA

• Marek Żelkowski i Wiktor Żwikiewicz - "Co było, co będzie?"
• Feliks W. Kres - "Wojna fantasy, część II"
• Adam Cebula - "CTRL+C"
• Tomasz Bochiński - "Polecanka druga"

Najnowszy numer SFFiH otwiera opowiadanie „Głodomór” Łukasza Orbitowskiego i Jarosława Urbaniuka będące kolejnym spotkaniem z bohaterami cyklu „Pies i Klecha”. Tym razem porucznik Zbigniew Enka i ksiądz Andrzej Gil będą musieli zmierzyć się ze sprawą opętania jednej z krakowskich studentek. Gwarantuję, że miłośnicy klimatów a’la „Egzorcysta” będą zadowoleni. Spodobać się może także wierne odtworzenia barwnego życia studenckiej braci z końca lat 80.: grupowe seanse video, dyskusje do białego świtu i opijanie pierwszych sukcesów, także literackich. Jednakże najciekawszym miejscem w „Głodomorze” jest bez wątpienia Nowy Świat – ostatnie piętro jednego z akademików zamieszkiwane przez studentów z Afryki i Ameryki. Ściany ozdobione gobelinami, maskami, piórami i koralami, egzotyczne zapachy i muzyka stanowią o niesamowitym klimacie tamtego miejsca. A jego mieszkańcy – to już zupełnie inna opowieść.

„Gdybym miała brata” Roberta M. Wegnera to opowiadanie o dumie, honorze i rodzinie z akcją osadzoną w imperium meekhańskim. Autor kontynuuje w nim losy zamaskowanego górala-zabójcy Yatecha. Po tragicznych wydarzeniach z poprzednich opowiadań bohater ucieka do rodzinnej wioski, lecz przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Jeśli komuś spodobały się wcześniejsze teksty Wegnera, to i tym razem nie będzie zawiedziony.

Ciekawostką jest natomiast tekst Konrada Fiałkowskiego „Elektronowy miś” sprzed ponad czterdziestu lat. Historia futurystycznej zabawki nie dość, że świetnie wkomponowuje się w świąteczny klimat, to na dodatek przypomina o zapomnianym autorze. Więcej o samym pisarzu i jego twórczości można znaleźć w felietonie Tomasza Bochińskiego, „Polecanka druga”. Dodatkowo zdobędziemy tam także garść wiadomości o chyba najważniejszym dziele Krzysztofa Borunia i Andrzeja Trepki, trylogii „Zagubiona przyszłość”.

Za to konia z rzędem temu, kto wytłumaczy mi, o co chodzi w tekście „Wigilia szatana” Emmy Popik. Mamy jakichś trzech mędrców o wdzięcznych imionach Psi, Zeta i Tau, wzmianki o rzezi niewiniątek i małego Saytana – tylko, że jak dla mnie nic z tego nie wynika. Polecam głównie miłośnikom twórczości autorki.

W ostatniej odsłonie Żwikipedii panowie Marek Żelkowski i Wiktor Żwikiewicz narzekają na stagnację ludzkości i snują domysły, dokąd zmierza nasz świat. Jednego wszelako są pewni: ”…będzie jeszcze ciekawie. A nuda, bezpieczeństwo i dobrobyt na pewno ludzkości nie grożą”.

W drugiej części swojego felietonu „Wojna w fantasy” Feliks W. Kres zadaje czytelnikom banalne pytanie: „Co to takiego jest broń?” Prawda, że łatwe? Broń to przecież narzędzie służące do zabijania, oręż. Tylko dlaczego po przeczytaniu całego tekstu okazało się, że moja definicja do niczego się nie nadaje? Kolejny bardzo dobry felieton – zwłaszcza dla osób, które zamierzają próbować swych sił w pisarstwie.

Równie frapujący jest tekst Adama Cebuli „Ctrl+c” dotyczący „prawdy”, a może raczej jej braku w naszej rzeczywistości. Czyżbyśmy żyli w świecie stworzonym przez PR, gdzie prawdę tworzy się tylko dla doraźnych korzyści?