Literatura:

• Piotr Patykiewicz - INFERNALIZACJA
• Adam Mrozek - KASJOPEJA
• Andrzej Kozakowski - DO BIAŁOŚCI, SATANAELU!
• Andrzej Miszczak - ZDARZENIE NA KAISER-RE
• Dawid Juraszek - STARA GWARDIA
• Wojciech Piechota - STRUKTURA

Publicystyka:

• Żelkowski & Żwikiewicz - JAK TO JEST?
• Feliks W. Kres - WOJNA FANTASY cz I
• Adam Cebula - DŁUGI CIEŃ HACKARZA
• Tomasz Bochiński - ODPOWIEDŹ KRESOWI

Utwory w listopadowym numerze SFFiH zostały zebrane w myśl zasady dla każdego coś miłego. Mamy zatem opowiadanie utrzymane w konwencji fantasy („Stara Gwardia” Dawida Juraszka), mniej lub bardziej klasyczną science fiction („Zdarzenie na Kaiser-Re” Andrzeja Miszczaka, „Struktura” Wojciecha Piechoty), a także horror („Infernalizacja” Piotra Patykiewicza). A kiedy do tego artystycznego miszmaszu dodamy jeszcze stały blok felietonów pióra Feliksa Kresa i Adama Cebuli oraz kolejną odsłonę „Żwikipedii” obraz stanie się kompletny.

Pierwsze co się rzuca w oczy przy lekturze „Infernalizacji” to nietypowe miejsce akcji. Otóż większość wydarzeń rozgrywa się na miejskim wysypisku śmieci. Jego właściciel, a jednocześnie główny bohater opowiadania, wskutek działań konkurencji zostaje zmuszony do podpisania umowy z tajemniczym biznesmenem. Szybko jednak okazuje się, że kwestia utylizacji śmieci to tylko przykrywka dla czegoś o niebo poważniejszego. Utwór czyta się bardzo przyjemnie – wartka akcja, ciekawi bohaterowie. Można mieć natomiast pewne zastrzeżenia do samego zakończenia – jest przewidywalne, a w dodatku naciągane. Nie strzela się z armaty, żeby zabić muchę.

„Zdarzenie na Kaiser-Re” to opowieść o aktorskiej trupie, która podróżuje po kosmosie w poszukiwaniu sławy. W drugim wątku niejaki Arnes próbuje uciec przed groźnym gangsterem. I jak to zwykle bywa, złośliwe przeznaczenie skrzyżuje ich losy. Niestety utwór nie grzeszy oryginalnością. Podobnych tekstów, dziejących się w różnych epokach, było już wiele i wszystkie miały bardzo zbliżone zakończenie – zmieniają się tylko rekwizyty i kostiumy. Do przeczytania i natychmiastowego zapomnienia.

Lubicie oryginalne utwory o przygodach Conana autorstwa Roberta Howarda? Jeśli tak, to opowiadanie „Stara gwardia” Dawida Juraszki na pewno przypadnie wam do gustu. Znajdziecie w nim bowiem wszystkie niezbędne elementy porządnej heroic fantasy: osiłka z dalekiej krainy o wdzięcznym imieniu Cairen, piękną kobietę, zaginiony skarb i kilka głów do ścięcia. Nawet styl autora przypomina Howarda – krótkie, treściwe zdania pozbawione zbędnych ozdobników. A już zachowanie Cairena wobec przedstawicielek płci pięknej jak żywo przywodzi na myśl poczynania mocarnego Cymeryjczyka.

Największy problem mam ze „Strukturą” Wojciecha Piechoty. Do mnie opowieść o heroicznej walce administratora sieci z wyjątkowo dziwnym wirusem nie dociera. Na komputerach znam się tyle, żeby wiedzieć, co należy zrobić, gdy zacznie wariować; stąd też duża część historii opisywanej przez autora była dla mnie czarną magią czy jak ktoś woli – czystą abstrakcją. Znam jednak osoby, które są tym utworem urzeczone i czytały go po kilka razy. Cóż, widocznie coś w tym opowiadaniu siedzi, chociaż ja akurat tego nie dostrzegam. Napiszę zatem za Robertem J. Szmidtem: „dla zwolenników science fiction z naciskiem na science”.

Oprócz dłuższych utworów w najnowszym SFFiH znalazły się dwa shorty „Kasjopeja” Adam Mrozka i „Do białości, Satanaelu” Andrzeja Kozakowskiego. Króciutkie i przeciętne. I tylko jedna rzecz mnie gryzie – skąd się wziął tytuł utworu Kozakowskiego, bo z treści to on nie wynika.

Duże wrażenie wywarł na mnie kolejny odcinek wywiadu z Wiktorem Żwikiewiczem. Tym razem nie traktował on o literaturze, lecz o samym pisarzu i jego życiu. Jest to wyznanie bardzo osobiste, gorzkie i przejmujące. Z drugiej strony niosące nadzieję, że jeszcze są porządni ludzie na tym świecie.

„War never changes” brzmiało motto gier z serii „Fallout” i właśnie temu zagadnieniu tj. wojnie poświęcił felieton Feliks Kres. A że jest to temat rzeka, tak naprawdę dostaliśmy dopiero wstęp do właściwej opowieści. Mając w pamięci „Panią Dobrego Znaku” i zawarte tam drobiazgowe opisy wojennych batalii, nie mogę się już doczekać.

Na zakończenie warto jeszcze zapoznać się z tekstem Tomasza Bochińskiego, w którym autor broni przed Kresem koncepcji swojego cyklu „polecankowych” felietonów, i z tekstem Adama Cebuli, przedstawiającego wizję świata zamieszkanego przez człowieka informatycznego i płynące z tego szansy i zagrożenia.