Przyjmijcie proszę moje serdeczne przeprosiny za to, że nie ostrzegłem was, co się ma stać. Przepraszam za wszelkie niedole, jakich doznaliście, ale naprawdę nie miałem wyboru. Gdybym was ostrzegł, nie uwierzylibyście mi.

Jak się na pewno domyśliliście, znajdujecie się w świecie, na którym wzorowałem gry, w które graliśmy. Tyle tylko, że to nie były wyłącznie gry.

Nie zamierzam zanudzać was długą opowieścią, jakie kłopoty sprawiał mi w dzieciństwie fakt, że miałem wizje innego świata. Tego świata, w którym się teraz znajdujecie. Na pewno nie jestem jedynym, który kiedykolwiek miał takie wizje, ale pochlebiam sobie, że nikt inny nie widział tego świata tak dokładnie. Nie znaczy to, że ja wszystko widzę doskonale. Różnica w upływie czasu w obu światach zawsze sprawiała, że wszystko po drugiej stronie, waszej stronie, zdawało się dziać tak szybko, że aż trudno było za tym nadążyć. Nawet wtedy, gdy wizje były tak intensywne, że obejmowały wszystkie moje zmysły.

Moi przyjaciele, pragnę tego świata. Gdybym tylko miał szansę, zostałbym najpotężniejszym czarodziejem, jaki kiedykolwiek chodził po tej ziemi. Gdybym tylko mógł się przenieść, tak jak zrobiłem to z wami, zrobiłbym to.

Ale nie mogę. Magia działa inaczej w dwóch światach. W naszym jest niestałą siłą. Od dwudziestu lat próbowałem przenosić przedmioty, jednak udawało mi się to w niewiele ponad jednym procencie przypadków. Do tego przedmioty zawsze ulegały przemianie, którą dopiero niedawno nauczyłem się kontrolować.

Ludzie, czy w ogóle istoty rozumne, to zupełnie inna sprawa. W naszym świecie istnieje siła zwana zbiorową nieświadomością, która uniemożliwia przenoszenie. Mówiąc najprościej, wszyscy należeliście do naszego świata i nic nie mogłem zrobić, dopóki ta siła działała.

Istnieje jednak wystarczająco wiele informacji o ludziach, którzy uwolnili się od zbiorowej nieświadomości i w odpowiednich warunkach przenieśli się z jednego świata do drugiego. Benjamin Bathurst i Ambrose Bierce to dwa najbardziej znane przypadki. Bez wątpienia było ich więcej.

Pisząc to nie wiem, czy uda mi się stworzyć takie warunki. Wiem, że nie potrafię zrobić tego dla siebie. Z zawierającej się w sobie teorii może wynikać, że jest to niemożliwe dla osoby przywiązanej do naszego świata.

Kiedy to czytacie, wiecie, że dzięki długim przygotowaniom i waszemu uczestnictwu w grze udało mi stworzyć dla was odpowiednie warunki. Nie wiem, kim jesteście. Przez lata próbowałem różnych kombinacji czarów i osobników, umieszczając zapasy w różnych punktach. Punkty te, jak się zapewne domyśliliście, zawsze były miejscami, gdzie rozpoczynaliśmy nasze kampanie.

Bardzo bym się zdziwił, gdybyście nie byli teraz na mnie wściekli. Spróbujcie mnie jednak zrozumieć. Dzięki swoim wizjom wiem tak wiele, że mógłbym być najpotężniejszym czarodziejem, najpotężniejszym człowiekiem używającym magii, jaki kiedykolwiek chodził po tym świecie. Miast tego mogę jedynie oglądać ten świat przed sobą jak dojrzały owoc.

Jest jednak możliwość przejścia. W tym świecie istnieje mechanizm zwany Bramą Pomiędzy Światami, który może otworzyć drogę z jednego do drugiego wszechświata. Proszę was, żebyście otworzyli Bramę i przeprowadzili mnie na drugą stronę.

W rewanżu obiecuję spełnić każde wasze życzenie.

Aby to umożliwić, wśród skrzyń ze zwykłymi zapasami umieściłem jedną, którą na pewno uznacie za skarbiec. Jej zawartość to efekt lat wytężonych badań i eksperymentów. Znajdziecie w niej Róg, długą księgę czarów, dziesięć Płaszczy Przeniesienia... o wszystkim nie muszę pisać, wystarczy, że obejrzycie zawartość. Używajcie jej z przyjemnością.

Wszystkie te urządzenia wraz z mapą świata umożliwią wam dotarcie do miejsca, gdzie znajduje się Brama i pomogą wam okiełznać jej strażnika, tak, że bez trudu się przez nią przedostaniecie.

Jeśli chodzi o resztę zapasów, dzięki nim nie będziecie musieli niczego kupować na miejscu. Proszę, podzielcie się brandy, którą potraktujcie jako prezent ode mnie i częściowe zadośćuczynienie za wszelkie niewygody, jakich doznaliście.