Jeśli chcesz być uznany za „serial killer” musisz zabić przynajmniej trzy osoby. Najlepiej - nieznane. Ciężko cię będzie złapać, gdyż „seryjny” ma słaby związek z ofiarami. „Seryjnym” jest zwykle biały mężczyzna w wieku 20-40 lat i zabija on ludzi tej samej rasy. Nie zna swoich ofiar i nie czuje do nich nienawiści.

No dobra, zostałeś „seryjnym”. Szuka cię policja, ale wiedz, że szansę na złapanie cię mają nikłe. A ty nie przestaniesz zabijać. Powiesz stop, dopiero wtedy gdy cię jakimś cudem schwytają albo zabiją. Niewykluczone, że wzorem Williama Heirensa napiszesz do mediów wiadomość: „Na miłość boską, złapcie mnie zanim znów zabiję”. Nim to nastąpi, wszyscy gliniarze i dziennikarze będą się zastanawiać: kim jesteś? Nakreślą twój profil.

Zostaniesz w nim pierworodnym dzieckiem, którego ojciec odszedł od matki, gdy byłeś dwuletnim bachorem. A jak odszedł ojciec, to matka wzięła cię pod swoje skrzydła - rozpieszczała cię do nieprzytomności, spała z tobą w jednym łóżku albo gnoiła przed sąsiadami. Henry Lee Lucas rozpoczął swoją morderczą karierę zabijając matkę. Ed Kemper zakończył ją zabiciem matki. Reguł nie ma. A jeśli ojciec was nie opuścił, to był bez wątpienia alkoholikiem albo ćpunem. Przede wszystkim despotą! Niewykluczone też, że jesteś adoptowanym dzieckiem. W dzieciństwie prześladowano cię psychicznie, fizycznie lub seksualnie. Jak podrosłeś torturowałeś dla równowagi zwierzęta albo obcinałeś lalkom głowy - to tak na początek „kariery”. Daję głowę, że przeczytasz o sobie śmieszne historie, w których moczyłeś się codziennie przez sen i bawiłeś się niebezpiecznie ogniem. Czy to przypadkiem nie ty podpaliłeś garaż sąsiada? Nie skończyłeś szkoły średniej, pomimo to jesteś inteligentnym, świadomym skurwysynem, który zna amerykańskie prawo, jak własną kieszeń. Pewnie pragniesz zostać policjantem i mieć władzę? Lubisz dominować. John Wayne Gacy i Ed Kemper czcili Johna Wayne'a, ale twoim idolem, wzorem Petera Kurtena, może być Kuba Rozpruwacz. Nie posiadasz stałej pracy, wyglądasz normalnie i gadasz całkiem do rzeczy. Wzbudzasz zaufanie sąsiadów - wszyscy się do ciebie uśmiechają i pozdrawiają cię.

Zobacz jak się zakamuflowałeś, cwaniaku! Dobra twoja. Co jeszcze wiemy o tobie? Mieszkałeś lub mieszkasz blisko miejsca swej pierwszej zbrodni, tam czujesz się bezpieczny, znasz tam bowiem każdy zakamarek, każdy zasrany bar i zaszczurzoną latrynę, poznajesz po tyłku każdego psa i kota uciekającego przed tobą, gdy idziesz brooklyńskim chodnikiem. Uważasz się, bracie, za spryciarza i wierzysz, że nigdy cię nie złapią.