NAST.pl
 
Komiks
  Facebook
Facebook
 
Forum

  RSS RSS

 Strona główna     Zapowiedzi     Recenzje     Imprezy     Konkursy     Wywiady     Patronaty     Archiwum newsów     Artykuły i relacje     Biblioteka     Fragmenty     Galerie     Opowiadania     Redakcja     Zaprzyjaźnione strony   

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Robinson, Kim Stanley - "Czerwony Mars" (Wymiary)

McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

Ukazały się

Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (czarna)


 Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)

 Kingfisher, T. - "Cierń"

 Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"

 Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"

 Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"

 Sablik, Tomasz - "Mój dom"

 Pilipiuk, Andrzej - "Czasy, które nadejdą"

Linki

Pullman, Philip - "Delikatny nóż"
Wydawnictwo: Mag
Cykl: Mroczne Materie
Tytuł oryginału: The Subtle Knife
Tłumaczenie: Wojciech Szypuła
Data wydania: Październik 2019
ISBN: 978-83-66409-05-7
Oprawa: twarda
Liczba stron: 328
Cena: 39,90 zł
Rok wydania oryginału: 1997
Tom cyklu: 2



Pullman, Philip - "Delikatny nóż"

Drugi tom „Mrocznych materii” gwałtownie przyspiesza z akcją, a stawka zostaje podniesiona do granic wyobraźni.

Lyra Belacqua jest dziewczynką niezwykłą. Jej pochodzenie oraz samorodny talent do odczytywania aletheiometru pozwoliły jej uratować wiele dzieci z rąk szalonych naukowców usiłujących wytępić grzech z dzieci przy pomocy przerażającej maszynerii. W międzyczasie odkryła wiele tajemnic dotyczących jej pochodzenia lub wielkiej polityki. Zamiast jednak grzecznie wrócić do domu w Kolegium Jordana, Lyra idzie naprzód, do innego świata. To, co dla niej jest przygodą, dla całego świata, dla wszystkich światów, jest walką na śmierć i życie, nawet jeśli nie wszyscy są tego świadomi.

„Delikatny nóż” zdecydowanie poszerza zarówno krąg bohaterów, jak i lokacje, w jakich dzieją się kolejne wątki powieści. Pojawiają się równoległe światy, w tym nasz, gdzie nie ma Magisterium, a Proch badany jest przy pomocy komputerów. Tu właśnie poznajemy Willa, który przypadkiem znajduje przejście po ciężkich przejściach związanych z jakąś tajemnicą stojącą za jego zaginionym ojcem. Poznajemy Cittàgazze, miasto filozofów, upadające pod atakiem chmary stworów odbierających wolę życia dorosłym, czyniąc z nich zwierzynę łowną, nieustająco osieracającą dzieci odporne na zagrożenie. Lyra i Will nie mają łatwych początków znajomości; on nie ufa jej tak, jak nie ufa nikomu, ona napotykając ścianę inwigiluje go przy pomocy własnego aletheiometru. A przeciw sobie mają osierocone dzieci ze świata opanowanego przez upiory. Wszystko zdaje się sprowadzać do Prochu; tymczasem roznosi się wieść, że lord Asriel, niesławny ojciec Lyry, zbiera siły na wojnę z Absolutem.

Krótki opis nie oddaje tego, jak wszyscy bohaterowie muszą odnaleźć się w obcych dla siebie warunkach. Lyra poznaje nasz świat, razem z Willem próbują zrozumieć fenomen upiorów, czarownice angażują się w coś znacznie przekraczającego ich dotychczasowe ambicje. Nowe miejsca, nowi ludzie, dylematy – a w tym wszystkim ciągle przewija się pytanie o naturę Prochu, jego wpływ na człowieka, a także możliwą korelację między niepozornymi cząstkami unikającymi niewinnych dzieci a rozwojem człowieka jako istoty myślącej. Coraz częściej pojawiają się głosy o wyjątkowości Lyry, chociaż obserwując jej zachowanie podczas kolejnych wypraw, można mieć obawy co do przyszłości świata uzależnionego od osóbki takiej jak ona. Jednocześnie autor w niektórych scenach obdarza ją cechami, które są niezrozumiałe – i tak chyba powinno być. Nie wszystko musi mieć wyjaśnienie, nie każdy wątek potrzebuje rozbudowanej genezy.

Lyra jako bohaterka jest tylko nieco bardziej bezczelna, niż w pierwszym tomie, z pewnością jednak nie brak jej samodzielności. Skonfrontowana z Willem jest jednocześnie jego przeciwieństwem, ale i odbiciem – jej ufność przeciw jego zaufaniu, jego zdolność zorganizowania się przeciw jej chaotycznemu i spontanicznemu zachowaniu. A to przecież wciąż dzieci zmuszone do podjęcia decyzji, których nie spotka na swojej drodze większość dorosłych.

Philip Pullman zdecydował się na pewne radykalne kroki podczas pisania drugiego tomu „Mrocznych materii”, przez co nie jest to kopia pierwszego tomu. Nie da się jednak ukryć, że chwilami można odnieść wrażenie przytłoczenia nowymi informacjami i wątkami, a zwięzły styl wymusza uważniejszą, niż zwykle przy tego rodzaju książce, lekturę.



Autor: Gabriela Nina Piasecka
Dodano: 2020-03-03 09:21:28
Komentarze
-Jeszcze nie ma komentarzy-
Komentuj


Artykuły

Plaża skamielin


 Zimny odczyt

 Wywiad z Anthonym Ryanem

 Pasje mojej miłości

 Ekshumacja aniołka

Recenzje

Hoyle, Fred - "Czarna chmura"


 Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"

 Lindgren, Torgny - "Legendy"

 Miles, Terry - "Rabbits"

 McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"

 Simmons, Dan - "Czarne Góry"

Fragmenty

 Mara, Sunya - "Burza"

 Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"

 Brzezińska, Anna - "Mgła"

 Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"

 Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"

 Sablik, Tomasz - "Próba sił"

 Kagawa, Julie - "Żelazna córka"

 Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"

Projekt i realizacja:sismedia.eu       Reklama     © 2004-2024 nast.pl     RSS      RSS