Pomysły na światy po apokalipsie są różne, od niezwykle dokładnych, naukowych, szalenie prawdopodobnych i na swój sposób bliskich nam, jako ludziom, do całkowicie fantastycznych i nierealnych. Gdzie w tym wszystkim umieścić Pawła Majkę i jego cykl „Berserk”, którego drugi tom, „Berserk. Spowiednik” ukazał się na rynku? Idea jest z gatunku nierealnych – dzieci uciekają i barykadują, kiedy dorosłych ogarnia szał i przeżywają tylko najsilniejsi. Implikacje wynikające z tej sytuacji są nawet ciekawsze od samego faktu, że powstanie takiego świata jest zwyczajnie nieprawdopodobne.

Po lekturze pierwszego tomu nie sposób było przejść obojętnie wobec faktu, że zantagonizowanie różnych pokoleń w tak dramatyczny sposób przebudowuje świat. Autor pokazuje konsekwencje szału połączonego z szokiem przebudzenia; obrzydzenie na samą myśl o przemocy wśród osób, które przetrwały; zniszczenie wszelkich podstaw zaufania, jakie mogłoby mieć dziecko wobec dorosłych. Nowy tom dorysowuje kolejne detale w tym jakże krwawym obrazie. Chronologicznie umiejscawia się go wcześniej niż wydarzenia pierwszego tomu – poznajemy sceny z życia bohatera lata przed obudzeniem berserków i jego życie po otrząśnięciu się z szoku. Razem z nim obserwujemy sceny znane z literatury i filmów – ograbianie sklepów, początkowe omijanie potencjalnych skupisk ludzkich, powolne ponowne tworzenie relacji międzyludzkich, na kruchych podstawach zbudowanych z instynktu przetrwania. I tajemnice, które nieuchronnie wiążą się z nieznanym.

Czym jednak byłaby powieść postapo bez osobistej motywacji bohatera? Marek ma za sobą dziewięć lat odsiadki za pobicie żony i jej kochanka. Jedyne, co trzyma go przy życiu, to myśl o wyjściu i syn, który został od niego odizolowany. Pech chciał, że jak tylko znalazł się za bramą więzienia, dopadł go szał. Razem z nim obserwujemy etapy ponownego formowania się zrębów cywilizacji i próby zrozumienia, co się stało z ludzkością. Marka trzyma przy życiu nadzieja, że odnajdzie syna – wszak dzieci wiedziały z wyprzedzeniem, że coś się szykuje i część z nich ukryła się i przetrwała najgorszy czas. Miał prawo zakładać, że jego dziecko przeżyło i może dać się przekonać do dołączenia do ojca. W tym celu nieszczęsny bohater dołącza do zakonu, który przejął funkcje religijne w miejsce chrześcijaństwa, najwyraźniej upadłego razem z pożartymi lub opętanymi szałem kapłanami. Jednak klasztor okazuje się być równie niebezpiecznym miejscem, jak otwarta przestrzeń. Apokalipsa może sprowadziła większość ludzkości do roli owieczek nękanych wyrzutami sumienia, nigdzie jednak nie jest powiedziane, że wilki nie przetrwały silniejsze i bardziej złaknione władzy. Szczególnie, gdy odkrywają, jakiego asa włożono im do rękawa.

„Berserk. Spowiednik” to udana kontynuacja pierwszej części, ciekawie rozwijająca świat i analizująca ludzkość w jej najpodlejszym stadium. Jednocześnie jest to książka o bardzo silnych uczuciach – gniewie, miłości, pragnieniu zemsty, przeżarciu ambicją. Autor nie daje czytelnikowi zapomnieć, że incydent z szałem berserków może i był najbardziej spektakularny, ale wcale nie odznaczał się tak bardzo gdy przyjrzeć się historii ludzkiej brutalności.