Ciemna, burzliwa noc, oślepiające błyskawice i zawodzący wicher - taki klimat jest nam dobrze znany z wielu opowieści (na myśl nasuwają się głównie dzieła Shakespeare`a). Tutaj jednak chodzi o opowieści niezwykłe, w których zasztyletowani królowie, zasypiające na wiele lat księżniczki i pędzące karety to tylko wierzchołek przysłowiowej lodowej góry. Jest tak dlatego, że to opowieść niezwykła, choć na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że jest inaczej. Przyjrzyjmy się dokładniej...

...oto Lancre - królestwo wciśnięte pomiędzy monumentalne szczyty Ramtopów, nie jest ono małe, ani potężne, nie jest też malownicze. Jedyne czego w Lancre nie brakuje to pochyłości i drzew. W zasadzie Lancre w 99,9% składa się ze stojących na pochyłościach drzew. Aha! Są też czarownice. Na terenie Ramtopów czarownice są bardzo popularnym zjawiskiem i każda szanująca się wioska zwykle posiada prywatną wiedźmę - bez której po prostu by się nie obeszła. Opowieść traktuje o trójce z nich - traktuje o wiedźmach, które prawdopodobnie w niedługim czasie staną się idolkami wszystkich staruszek w multiwersum. Oto one.

Magrat Garlick - młoda, energiczna i pełna dobrej woli kobieta, która rozczula się nad każdym wypadłym z gniazda ptaszkiem, oraz uważa, że wszyscy z natury są dobrzy. Ma ona też w zwyczaju przepraszać wszystkich za nie swoje winy i pomagać nawet, gdy ci wszyscy z determinacją się przed tym bronią. Z wyglądu jest szczupłą*, dziewczyną, która przy dobrych chęciach i w półmroku nie wydawałaby się brzydka.

Gytha Ogg - to rubaszna, krągła i niewysoka matrona licznego rodu Oggów. Zwykle nazywana jest nianią. Jeżeli czytając książkę wyobrazicie ją sobie jako rumianą, uśmiechniętą staruszkę z jednym zębem i głową pełną nieprzyzwoitych piosenek - to zapewne uzyskacie opis dość wiarygodny. Jednak aby nic mu nie brakowało - trzeba wyobrazić sobie tę samą staruszkę z Dyskowym odpowiednikiem Johnnie Walkera w ręce, fajką w zębach i jedną z jej sławnych piosenek na ustach. Czy wspominałem już o tańczeniu na stole?

Esme Weatherwax - oj...babcia Weatherwax to ehm...no, więc eee... Jeśli ktoś opisałby ją jako despotyczną, złośliwą staruchę nie liczącą się z nikim i przepychającą się przez życie jak taran... zapewne miałby dużo racji. Ale prawdopodobnie nie zdążyłby dojść do najbliższej karczmy w niezmienionej postaci... Dlatego Esme Weatherwax jest niepisaną przywódczynią innych wiedźm, jak i każdego człowieka, który akurat przebywa w jej towarzystwie.

Tak po krótce można opisać główne bohaterki tej książki. A co jeśli chodzi o fabułę?

Tak więc, Pratchett pisząc swoje powieści odnosi się zwykle do istniejących już czy to utworów, czy światów, czy dogmatów literatury. W tym przypadku padło na Szekspira i jego największe dzieła. Przewodnim wątkiem jest "Makbet", który zobrazowany został w sposób dla Pratchetta typowy**. Nie jest to jednak parodia w pełnym znaczeniu tego słowa - autor opiera tylko akcję o charakterystyczne wątki powieści, nie odtwarzając jej treści.

Cała historia zaczyna się od wejścia na tron nowego, niegodziwego króla, który wcale nie był bardziej niegodziwy od swoich poprzedników jednak... Królestwo nie chce monarchy, który o nie nie dba. I nie chodzi tu o królestwo w sensie poddanych. TO sama esencja Lancre - istota większa i powolniejsza od dowolnego leśnego stworzenia, potrafiącego wyraźnie zakomunikować swoje niezadowolenie. Tak więc trzy wzajemnie nie znoszące się*** czarownice zmuszone są do współpracy w celu przywrócenia w królestwie porządku. Po drodze zaplanowane mają też wycieczkę do Ankh-Morpork, uczestniczenie w teatralnym przedstawieniu, oraz posadzenie na tron nowego króla.

Opowieść ta chwyta za serce swoim unikalnym klimatem oraz rozbraja czytelnika światopoglądami trzech czarownic. "Trzy Wiedźmy" to książka warta polecenia zarówno fanom Pratchetta jak i tym, którzy nie znają innych jego dzieł, a chcieliby poznać się na angielskim humorze w jego najlepszym wydaniu. Po prostu - czytać, czytać, czytać...

* "Prostą" byłoby tutaj bardziej odpowiednie.

** "Typowy" czyli - doskonale ironiczny, mądry i wzbudzający śmiech zarezerwowany dla osób zwykle odizolowanych i poddawanych specjalnym terapiom.

*** Mają do tego prawo, w końcu są najlepszymi przyjaciółkami.