Naomi Novik zabiera czytelników w środek walki między demonicznymi siłami, które bez mrugnięcia okiem poświęcają śmiertelników dla osiągnięcia celów. „Moc srebra” opowiada o chwili, kiedy pionki w grze zaczynają się buntować.

Dawno, dawno temu, żyła dziewczyna, o której mawiano, że potrafi przemienić srebro w złoto. Nie była córką młynarza, a kiepskiego lichwiarza, nie było w tym nic z magii, tylko zmysł handlu i talent w odbieraniu długów, ale jedno się zgadza – nieopatrznie wypowiedziana ojcowska pochwała przysparza jej wielki kłopot w postaci króla Starzyków, na wpół demonicznych istot sprowadzających zimę i grabiących złoto. Mirjem staje przed trzema próbami, które zapoczątkują niezwykły ciąg wydarzeń sięgający dworu carskiego i postawią na szali przetrwanie całej krainy wyniszczanej przedłużającymi się zimami.

Autorka koncentruje opowieść na trzech młodych dziewczynach: pochodzącej z żydowskiej rodziny Mirjem, niechcianej i nieładnej córce bojarskiej Irinie oraz biednej, ale bardzo pracowitej i uczciwej Wandzie. Każda z nich jest świadoma ograniczeń, jakie postawił przed nimi świat w postaci późnośredniowiecznych terenów wschodniej Europy – Litwas to kraj, którego poszczególne elementy czerpią z litewskiej i ruskiej tradycji, ale nie jest to generyczne średniowiecze znane nam z fantasy. To surowe miejsce, pełne lasów, biednych poddanych i bogatych panów, gdzie nie ma miejsca na bohaterów i nawet karczm brak. Lichwiarz odbiera długi nawet w towarze, bo obrót pieniężny na wsi jest znikomy, łatwiej odebrać futro i sprzedać w pobliskim mieście niż liczyć, że dłużnik sam kiedykolwiek zbierze potrzebną kwotę w gotówce. Ojciec ma prawo dysponować dziećmi dowolnie – odczuła to Wanda, która została zatrudniona u rodziny Mirjem w ramach spłaty długu, który jej rodzic zaciągnął i więcej przepił i przegrał niż faktycznie wydał na leczenie żony. Irina, jako bojarska córka, żyje tylko jako potencjalny element gry politycznej, której zwieńczeniem będzie małżeństwo, zawarte najpewniej wbrew jej woli.

Naomi Novik nie ma litości dla swoich bohaterek i każda z nich musi stanąć przed zagrożeniem, które wyzwoli w niej nowe siły, a czasem i nadnaturalne moce. Nie obywa się bez oderwania od rodziny, bliskich ludzi, spotkań z demonami, spisków i walk na śmierć i życie. To właśnie te młode kobiety nie poddają się przeciwnościom i nieustannie szukają dróg wyjścia, które pozwolą im uratować siebie i krainę. Negocjują, ciężko pracują i mają w sobie więcej determinacji niż spodziewały się same po sobie. Przy tym: mają rodziny, od tych kochających bezwarunkowo do patologicznych, z których próbują się wyrwać.

„Moc srebra”, chociaż żongluje zarówno intrygami politycznymi, jak i problemami najbiedniejszych poddanych, a głos oddaje różnym bohaterom, jest lekturą niezwykle przyjemną. Bohaterowie mają zróżnicowane charaktery, które dobrze korelują z ich rolami, ale nie są krystalicznie czyści. Irina jest równie wyrachowanym graczem w intrygach jak jej ojciec. Mirjem nie ma obiekcji, by doprowadzić do upadku swego męża. Zaś Wanda bez skrupułów kłamie ojcu, by osiągnąć cel. Jedno można o nich powiedzieć – nie są damami w opałach, które trzeba ratować. Ratują się same.

Naomi Novik napisała książkę, której blisko pod wieloma względami do legend i podań ludowych. To urealniona wersja nieistniejącej baśni o walce dwóch władców i o tym, jak do tego doprowadziły ich żony. To powieść, w której działają baśniowe zasady magii, ale sam świat tej magii nie pożąda i nie gloryfikuje.