Bardugo, Leigh - "Szóstka wron"

NAST.pl

Komiks

Facebook

Forum

Strona główna Zapowiedzi Recenzje Imprezy Konkursy Wywiady Patronaty Archiwum newsów Artykuły i relacje Biblioteka Fragmenty Galerie Opowiadania Redakcja Zaprzyjaźnione strony

Zaloguj się tutaj! | Rejestruj

Patronat

Heinlein, Robert A. - "Luna to surowa pani" (Artefakty)

Grimwood, Ken - "Powtórka" (wyd. 2024)

Ukazały się

King, Stephen - "Billy Summers"

Larson, B.V. - "Świat Lodu"

Brown, Pierce - "Czerwony świt" (wyd. 2024)

Kade, Kel - "Los pokonanych"

Scott, Cavan - "Wielka Republika. Nawałnica"

Masterton, Graham - "Drapieżcy" (2024)

He, Joan - "Uderz w struny"

Rowling, Joanne K. - "Harry Potter i Zakon Feniksa" (2024, Gryffindor)

Linki

Bardugo, Leigh - "Szóstka wron"

Wydawnictwo: Mag
Cykl: Dregs
Tytuł oryginału: Six of Crows
Tłumaczenie: Małgorzata Strzelec i Wojciech Szypuła
Data wydania: Wrzesień 2016
ISBN: 978-83-7480-666-4
Oprawa: twarda
Liczba stron: 496
Cena: 39,00 zł
Rok wydania oryginału: 2015
Tom cyklu: 1

Bardugo, Leigh - "Szóstka wron"

Jak dydaktyzm psuje książkę

Leigh Bardugo, znana polskim czytelnikom z „Trylogii Grisza” amerykańska autorka powieści fantastycznych dla młodych czytelników powraca z kolejną serią dziejącą się w wykreowanym przez nią świecie, w którym magia podzieliła królestwa.

Tym razem towarzyszyć będziemy grupie młodych typów spod ciemnej gwiazdy. Tytułowa Szóstka Wron to drużyna przestępców zwerbowanych do trudnej misji wydobycia z więziennej twierdzy przestępcy, którego wiedza i umiejętności mogą wpłynąć na rozkład sił między skonfliktowanymi frakcjami. Szefuje im Kaz Brekker, młody, lecz bezwzględny geniusz zbrodni, herszt przestępczej organizacji portowego miasta. Zlecenie jest niezwykle ciężkie, ale Kaz doskonale dobiera skład drużyny, w której każdy posiada unikalne umiejętności. Pytanie tylko, czy szóstka indywiduów o skomplikowanej przeszłości i złożonym charakterze będzie w stanie ze sobą współpracować na tyle dobrze, by zrealizować skomplikowany plan?

„Szóstka wron” to typowa literatura dla młodego czytelnika i wpada w większość zasadzek, jakie się w niej pojawiają. Choć pod względem tempa akcji, lekkości narracji i języka nic nie można Bardugo zarzucić, to jednak tworzy ona historię dość schematyczną i przewidywalną. Zbudowane przez nią postaci są wyidealizowane a ich zachowania niekonsekwentne.

Przedstawienie wydarzeń będących udziałem postaci z założenia złych jest ciekawym rozwiązaniem, jednak problematycznym z punktu widzenia dydaktyzmu wymaganego w tego rodzaju literaturze. Dlatego mamy zbieraninę zbirów i wyrzutków, która musi okazać się w końcu moralnie dobra. To gatunkowe fatum ciąży nad powieścią. Bardugo ratuje się jak może, kreśląc historię każdego z bohaterów i w ten sposób tłumacząc, jakie dramatyczne wydarzenia doprowadziły do tego, że zeszli oni z drogi prawa i spra... wróć! że zeszli z drogi praworządności. W pewnym sensie wszyscy oni stali się ofiarami okoliczności i nie mogą być odpowiedzialni za to, co się z nimi stało. Kiedy jednak nabierają odpowiedzialności za swoje czyny i wybory – czyli kiedy rozpoczyna się akcja książki – autorka usiłuje nas przekonać, że w głębi serca nikt z nich nie jest tak naprawdę zły.

Jeśli na jednej szali moralnej wagi zawiesimy zło występujące pod postacią przestępczej kariery, to drugą szalę zajmuje dobro pod postacią miłości i przyjaźni. Te kategorie dyktować będą relacje pomiędzy bohaterami książki. Problem, jaki napotykamy podczas lektury książki, bierze się z tego, że u bohaterów te dwie postawy (zła-przestępcza i dobra-miłosna) są radykalnie różne. Kiedy kradną, włamują się, walczą – są bezlitośni, okrutni i pozbawieni uczuć. Jednak kiedy kochają, są w swych uczuciach bardzo ugrzecznieni, czasem niemal platoniczni. Miłość nastoletnich bohaterów to miłość idealna, która nie przystaje do ich gwałtownych, przestępczych charakterów.

Ostatecznie „Szóstka wron” to lekka lektura, napisana w przystępny dla młodego czytelnika sposób. Rozgrywa się w świecie fantasy, którego relacje społeczne nie muszą wcale bazować na realizmie realnego świata. Jednak ciężko tym samym tłumaczyć niekoherentność osobowości bohaterów. Czy mankament ten będzie przeszkadzał młodym czytelnikom – trudno powiedzieć. Wydaje się jednak, że warto odbiorców doceniać i nie psuć dobrego pióra moralizatorstwem.

Autor: Aleksander Krukowski

Dodano: 2017-01-07 17:58:12

Komentarze

Sortuj: od najstarszego | od najnowszego

Janusz S. - 19:12 07-01-2017
Sama prawda, ale brakuje mi wzmianek o oryginalnym sposobie wydanie tej książki przez MAGa - a trzeba przyznać, że książka wizualnie prezentuje się bardzo interesująco.
Mnie najbardziej drażnił sztuczny język postaci, które mordują bez wahania, wyrywają na żywca przeciwnikom oczy i generalnie zachowują się czasem jak bezwzględni mordercy, ale ich przekleństwa i bluzgi pozostają na poziomie "motyla noga", a czynności seksualne określają słowami "wyryćkać" i "wychrobotać". Pod tym względem jest to zupełne kuriozum.

Beatrycze - 21:57 07-01-2017
@ Janusz - w sumie racja, choć mnie najbardziej zniechęcił sam opis włamywania isę do twierdzy i ucieczki - na sesji RPG z łagodnym mistrzem gry to by może i starczyło, ale w książce, w której akcjam iała być "sercem" fabuły...

Janusz S. - 02:15 08-01-2017
To też, ale na tym etapie już się tak nie przejmowałem.

nosiwoda - 10:28 09-01-2017
Pewnie to wynik "młodzieżówkowatości". Jak w amerykańskich filmach - krew się leje, spoko, ale niech mignie sutek - OLABOGA! Kategoria R!

Komentuj

Artykuły