Pewnego dnia nadeszła Apokalipsa. Ziemia się zatrzymała, gwiazdy spadły, a morza i rzeki przybrały barwę krwi. Trupy powstają z grobów, a rządy upadają. Szykuje się dzień Sądu Ostatecznego. Ale nie wszystko wychodzi, jak zaplanował św. Jan, pisząc własne dzieło. Ludność Ziemi to nie 250 milionów, jak to miało miejsce za życia Chrystusa, lecz ponad 7 miliardów. Anioł Śmierci się nie wyrabia. Technologia sprawia, że Wysłannika Góry można po prostu zastrzelić, albo uciec przed jego płonącym rydwanem na motorze czy rowerze. Ludzie przyzwyczajeni do życia, nie chcą tak łatwo umierać, mimo plakatów reklamowych obiecujących Raj. Apokalipsa nie wychodzi i trzeba coś z tym zrobić, uporządkować pogrążoną w chaosie planetę z resztką ludzkości. Góra powołuje Aniołów Apokryficznych, których zadaniem jest „jak najszybciej i najskuteczniej rozporządzić masą upadłościową, w którą zamieniła się Ziemia”. Cytując dosłownie: „mają dokonać inwentaryzacji, zdecydować, co zrobić ze stanem zastanym, zlikwidować środki trwałe, upłynnić aktywa, wymieść brudy, zgasić światło i oddać klucz na portierni”. Aniołowie jednak, jak w porządnym urzędzie, zwalają pracę na podwykonawców. Powołują Komorników, by ci odwalili czarną robotę.

Oto zarys fabuły I tomu nowego cyklu Michała Gołkowskiego o nazwie „Komornik”. Utrzymana w klimatach postapokaliptycznych (czy może bez „post”, bo apokalipsa wciąż tam trwa, choć niemrawo) powieść opowiada historię Ezekiela Siódmego, Komornika, wykonawcy woli Apokryficznych Aniołów. Zanim podpisał kontrakt z Archaniołem Śmierci Azrealem, był zwykłym facetem próbującym wraz z rodziną przeżyć na gruzach cywilizacji. Wysłannicy – istoty niebiańskie – rekrutują chętnych do przeprowadzania egzekucji, bo za bardzo ludzie nie chcą umierać, mimo że Ziemia stanęła, nie rodzą się dzieci, a fauna i flora powoli ginie. Połowę planety, zamieniając w pustynię, zalewa Słońce; drugą połową – pokrywa zmarzlina, mroczny Cień, z którego wychodzą diabelskie istoty. Na pasie granicznym pozostają ostatnie miasta, twierdze, bandy, religijni fanatycy i cała reszta ocalałej cywilizacji, która za bardzo nie wie, co ze sobą zrobić.

Naszego Ezekiela poznajemy od momentu podjęcia kontraktu, poprzez retrospekcje i wspomnienia. Pierwszoosobowy narrator opowiada nam o swoich zleceniach, z czasem odkrywając sekrety świata Po. W tym świecie można korzystać jedynie z „koszernego” sprzętu (np. wyposażenie Komornika to jedynie legionowe sandały, gladius, pugio, tunika, kocopłaszcz) – nic młodsze niż I wiek n.e. nie jest dopuszczalne przez Wysłanników. Przyłapany z niekoszernym sprzętem osobnik staje się kandydatem do natychmiastowego pożegnania się z życiem. Podróżując z towarzyszami lub samotnie, Ezekiel dokonuje kolejnych egzekucji na zlecenie milczącego anioła, cały czas poszukując Jonasza – maga, który dość mocno podpadł Górze i samemu bohaterowi.

Pomysł na świat apokaliptyczny – okraszony fanatyzmem religijnym, mitologią, angelologią i demonologią, dużą dawką przemocy (wszak praca naszego Komornika polega na odbieraniu życia), czarnym humorem i krajobrazem jak z „Mad Maxa” – całkiem mi przypadł do gustu. Niektórzy zarzucają Gołkowskiemu, że czerpie szerokimi garściami pomysły z serii komiksowej „Kaznodzieja” czy serialu „Dominion”. Nawet jeśli tak jest rzeczywiście, to jego „Komornik” jest całkiem zgrabną rodzimą powieścią, opowiadającą o tym, co by było, gdyby Apokalipsa nie wyszła.

Poszczególne rozdziały traktują o kolejnych perypetiach naszego bohatera tak, że książka przypomina nieco zbiór opowiadań czy powieść awanturniczą, gdzie samotny bohater mierzy się z nieznanym. Nasz Komornik właśnie taki jest, jak kowboj na Dzikim Zachodzie – zgorzkniały, nieco zrezygnowany, już prawie mu wszystko jedno. Jednak budzi sympatię, bowiem w świecie, gdzie nie panują żadne zasady – on stara kierować się sumieniem i odruchami serca. Można ponarzekać, że poprzednie powieści Gołkowskiego były lepsze, a konstrukcja bohatera nie jest zbyt oryginalna. Nie zmienia to faktu, że czyta się ją znakomicie, a świat pełen aniołów i demonów oraz resztki ludzkości niebezpiecznie wciąga i urzeka. Dobrą jakość książki podkreśla porządne wydanie Fabryki Słów, okraszone klimatycznymi ilustracjami.

„Komornik” Michała Gołkowskiego jest na pewno ciekawą lekturą dla wszystkich fanów postapo czy opowieści mieszających gatunki. Komornicy wzorowani na rzymskich legionistach, anioły i demony, Ezekiel jako polski Mad Max, średniowiecze i nowoczesna broń. Odważne połączenie, które nie posmakuje każdemu. Ja jednak z niecierpliwością czekam na II tom.