Podpatrywanie słynnych pisarzy jest zawsze zajmującą rozrywką. Posiada swoistą przewagę na tle podpatrywania innych ludzi, których biografie dostępne są na rynku: sportowców, aktorów, projektantów mody itd. Przewaga ta bierze się oczywiście stąd, że pisarz manifestuje siebie poprzez dzieło w sposób tak dogłębny i obszerny, na jaki inne profesje najzwyczajniej nie pozwalają. I choć wiemy, że istnieje dystans pomiędzy narratorem czy bohaterem a autorem, to skłonni jesteśmy traktować większość poglądów wpisanych w tekst jako głos samego pisarza.

Wielcy pisarze natomiast, a do nich z pewnością należy zaliczyć Kurta Vonneguta, stają się celebrytami i medialnymi autorytetami. Wywiady, spotkania autorskie, przemowy, komentarze w prasie i telewizji – to normalne zjawisko w ich przypadku, choć jedni udzielają ich chętniej, inni mniej. Vonnegut należał do tych, którzy medialnej famie oddają się z ochotą i niemal pasją. Z dwóch tych źródeł wyłonił się więc obraz pisarza przez niego samego wykreowany. Charles J. Shields konfrontuje go w „Zdarza się” z zupełnie innym, prywatnym obrazem Vonneguta.

Ten rozdźwięk pomiędzy autokreacją a życiem prywatnym jest najbardziej pociągającym elementem biografii nakreślonej przez Shieldsa. Trzeba przy tym zaznaczyć, że nie bierze się on z pogoni za sensacją, z tanich plotek i zasłyszanych historii. Prywatne życie Vonneguta dostarczyło wystarczającej ilości materiału, z którego Shields stworzył nieco szokujący wizerunek prywatny pisarza. Ten moralista i antysystemowiec okazuje się być człowiekiem bardzo trudnym w obyciu, narcystycznie skoncentrowanym na sobie, pochłoniętym karierą. Artysta zamienia się w wyrachowanego biznesmena, nie tylko rachującego swe dochody z opublikowanych opowiadań, nie tylko podliczającego pokaźne tantiemy płynące od wydawców powieści, ale także inwestującego oszczędności w akcje spółek, których działalność z moralnością nie miała wiele wspólnego.

Powyższe jest oczywiście prawdą w odniesieniu do późniejszego życia Vonneguta. Kolejnym trafnym rozwiązaniem „Zdarza się” jest bowiem postawienie wyraźnej cezury w postaci sukcesu literackiego „Rzeźni numer pięć”. Pięć poprzednich powieści jej autora przemknęło bez większego echa, uznanie przyszło bardzo późno. To wprowadza następny ważny temat biografii: ciężkiej, maniakalnej momentami pracy nad karierą i nieraz fatalnych skutków powodzenia. Im mocniejszą pozycję zajmuje Vonnegut w literackim światku, tym większe demony gnębią go prywatnie. Im więcej ma fanów, tym bardziej staje się osamotniony.

„Zdarza się” to nie laurka wystawiona Vonnegutowi, ale też nie próba jego potępienia. Shields ukazuje swojego bohatera jako postać wielowymiarową i do pewnego stopnia tragiczną. Dla mnie ta desakralizacja paradoksalnie umacnia sympatię żywioną do pisarza. Pokazuje go jako człowieka, któremu człowieczeństwo – z jego wszystkimi słabościami – nie jest obce. Shields zdziera autorską maskę Vonneguta ukazując nam prawdziwe oblicze ojca, męża i kochanka. To porywająca lektura, którą przy okazji warto uzupełnić wydanymi chwilę wcześniej listami tegoż pisarza.