Potrzeba sporej dozy ostrożności, by pisząc o albumie powiązanym z grą komputerową, nie zapędzić się w ocenianie samej gry komputerowej. Zwłaszcza, że nie zawsze artworki i szkice koncepcyjne przekładają się na jakość gry. Zawsze jednak miło jest rzucić okiem na piękne prace, które inspirowały twórców i grafików, a jak okazuje się z lektury „Oficjalnego albumu Assassin’s Creed – Unity”, często także scenarzystów.

Z drugiej strony jest w nas pewna ciekawość, ta sama, która na pewnym etapie rozwoju pcha dzieci do rozkręcania swych zabawek: ciekawość świata, jego mechanizmów i sposobów działania. W tym wypadku dotyczy ona z równą intensywnością świata wirtualnego, co rzeczywistego. Chcemy wiedzieć, jak to jest zrobione, jak piksele zlewają się ze sobą, łudząc nas pięknymi obrazami w wysokiej rozdzielczości. I ta ciekawość nie do końca będzie zaspokojona przez ten album. Bo choć znajdziemy w nim wczesne, odrzucone szkice postaci albo koncepty wnętrz, do których trafiamy w grze, to o samej ewolucji procesu, jego poszczególnych etapach od pomysłu artysty, przez projekty grafików, po warstwy i renderowanie – nie dowiemy się praktycznie nic. A szkoda, bo to z pewnością stracona szansa.

Dostajemy za to naprawdę potężny zbiór pięknych grafik: szkiców postaci, wnętrz, budynków. Jeśli w trakcie rozgrywki nie zwróciliśmy na to uwagi, album nie pozwoli nam dłużej pomijać tego faktu: „Assassin’s Creed – Unity” wykorzystuje ogrom przestrzeni, architektury i wnętrz, by nas zachwycić. Choć twórcy częściej mówią o stworzeniu realistycznego klimatu w celu zatracenia gracza w wirtualnym świecie, to w pięknie ich detali nie ma wiele realizmu. Nawet ich slumsy budzą zachwyt!

Minusem albumu są opisy, które nie tylko tłumaczą nam, co widzimy na danej ilustracji, ale także sugerują, jak mamy to interpretować. Podpisy takie, jak „Postać przedstawiona w szlacheckiej tunice, z malującą się na twarzy pewnością siebie” albo „Grafika (...) ukazuje charakter młodego Arna: determinację zrodzoną z głębokiego smutku” nie tylko wydają się trochę na wyrost, ale przypominają stylistyką komentatorów modowych, tworząc nieco śmieszne wrażenie.

„Oficjalny album Assassin’s Creed – Unity” to prawdziwa gratka dla fanów Arna i jego zabójczej historii. Przybliża nam jeszcze bardziej czasy Wielkiej Rewolucji Francuskiej i pomaga oddzielić fakty od fikcji, nie ujmując tej drugiej ani odrobiny atrakcyjności. Odsłania ogrom pracy włożonej w cztery lata produkcji gry komputerowej i pozwala być może właściwiej docenić ogromny i szczegółowy świat, jaki dzięki owej pracy uzyskano.