Patronat
Crouch, Blake - "Upgrade. Wyższy poziom"
Le Guin, Ursula K. - "Lawinia" (wyd. 2023)
Ukazały się
Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (czarna)
Nayler, Ray - "Góra pod morzem" (niebieska)
Kingfisher, T. - "Cierń"
Howard, Robert E. - "Conan. Księga pierwsza"
Maas, Sarah J. - "Dom płomienia i cienia"
Lloyd Banwo, Ayanna - "Kiedy byłyśmy ptakami"
Jadowska, Aneta - "Tajemnica domu Uklejów"
Sablik, Tomasz - "Mój dom"
Linki
|
|
|
Wydawnictwo: Mag Kolekcja: Uczta WyobraźniTytuł oryginału: The Drowning Girl Tłumaczenie: Paulina Braiter Data wydania: Styczeń 2014 ISBN: 978-83-7480-417-2 Oprawa: twarda Format: 135 x 202 mm Liczba stron: 336 Cena: 39,00 zł Rok wydania oryginału: 2012
|
Prawda ważniejsza niż fakty
„Tonąca dziewczyna. Pamiętnik” to pierwsza w pełni samodzielna powieść Caitlín Kiernan opublikowana w Polsce (wydany wcześniej „Beowulf” był książkową adaptacją scenariusza autorstwa Neila Gaimana i Rogera Avary’ego). Amerykańska autorka irlandzkiego pochodzenia, jak na razie znana rodzimym czytelnikom głównie z opowiadań, „debiutuje” na naszym rynku pozycją wyjątkowo dojrzałą, bogatą narracyjnie, pełną nawiązań, analogii, fałszywych i prawdziwych tropów. Opowieścią o tym, co być może fikcyjne, ale jak najbardziej prawdziwe.
Narratorką / powieściową autorką / główną bohaterką „Tonącej dziewczyny” jest Imp, India Morgan Phelps, schizofreniczka w trzecim pokoleniu, której matka i babka popełniły samobójstwa, świetnie oczytana i budząca sympatię (a nie współczucie) malarka, która już na pierwszych stronach książki zapowiada, że chce napisać historię o duchach, w której występują syrena i wilk. Historię prawdziwą, co Imp wyjaśnia, podpierając się cytatem z eseju Ursuli Le Guin. „Bo oczywiście fantasy jest prawdą. Nie jest faktem, ale prawdą. I dlatego właśnie tak wielu z nich [Amerykanów] boi się fantasy”. Tytułowa „Tonąca dziewczyna” to nazwa obrazu Phillipa Saltonstalla, bostońskiego artysty żyjącego na przełomie XIX i XX wieku, który India zobaczyła w galerii w Rhode Island w swoje jedenaste urodziny, ale też Eva Canning, tajemnicza postać pojawiająca się w życiu narratorki pewnego lipca. A może listopada. A może w obu tych miesiącach. Rozstrzygnięcie tego faktu ma pewne istotne konsekwencje – pozwoliłoby Indii na przykład zrozumieć, czy spędziła ze swoją partnerką, Abalyn, zaledwie kilka tygodni, czy może miesięcy.
To dopiero początek rozpadania się kolejnych ścieżek konstruowanej przez Kiernan narracji. Postaci fikcyjne, takie jak Saltonstall czy współczesny artysta Albert Perrault mieszają się ze wspomnieniami osób znanych nam z rzeczywistego świata (choćby wymienionej już Le Guin, Katharine Hepburn czy autora Czerwonego Kapturka Charlesa Perrault). Wszystkie są prezentowane z jednakową, chwilami obsesyjną dbałością o szczegóły czy daty, co nie przeszkadza oczywiście temu, że często szczegóły te są wzajemnie sprzeczne. Choroba Imp pozwala jej doszukiwać się powiązań tam, gdzie ich na pierwszy rzut oka nie ma, a pisane przez nią, często achronologiczne wspomnienia, pamiętniki, opowiadania przypominają (jak sama to określa) gobelin upleciony z duchów. Jedna Eva Canning czy też dwie, znajomość z transseksualną recenzentką gier komputerowych Abalyn będąca krótkim epizodem bądź długotrwałym związkiem, pytania o to, czy i jak schizofrenikom można ufać, na ile artyści niosą odpowiedzialność za to, co tworzą, opowieści o współczesnych kultach, dawnych złowrogich legendach i wiodących ku zgubie syrenach łączą się w bogatą, ale zaskakująco harmonijną całość, która nawet na chwilę nie przestaje być tajemnicza i intrygująca.
Największymi atutami powieści Kiernan są umiejętne panowanie nad bogactwem poruszanych przez nią motywów i - niewątpliwie niełatwe - sprostanie zadaniu wiarygodnego, pozbawionego sentymentalizmu czy zbędnej sensacyjności przeniesienia czytelnika do umysłu Imp. Schizofreniczki, lesbijki, artystki, ale przede wszystkim po prostu kobiety, która szuka miejsca, gdzie będzie mogła się schronić przed dekonstrukcją swojego umysłu. Imp zdaje sobie sprawę, że jeśli nie da się czegoś zrozumieć, to może trzeba to po prostu zapisać. I robi to, czekając, by mogła wreszcie stwierdzić: „Cokolwiek to było, lub nie było, dobiegło końca”.
Autor: Adam Skalski
Dodano: 2014-01-26 16:36:55
-Jeszcze nie ma komentarzy-
|
|
|
Artykuły
Plaża skamielin
Zimny odczyt
Wywiad z Anthonym Ryanem
Pasje mojej miłości
Ekshumacja aniołka
Recenzje
Hoyle, Fred - "Czarna chmura"
Simmons, Dan - "Modlitwy do rozbitych kamieni. Czas wszystek, światy wszystkie. Miłość i śmierć"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Kay, Guy Gavriel - "Dawno temu blask"
Lindgren, Torgny - "Legendy"
Miles, Terry - "Rabbits"
McCammon, Robert - "Królowa Bedlam"
Simmons, Dan - "Czarne Góry"
Fragmenty
Mara, Sunya - "Burza"
Mrozińska, Marta - "Jeleni sztylet"
Brzezińska, Anna - "Mgła"
Rothfuss, Patrick - "Wąska droga między pragnieniami"
Clarke, Arthur C. & Lee, Gentry - "Ogród Ramy"
Sablik, Tomasz - "Próba sił"
Kagawa, Julie - "Żelazna córka"
Pratchett, Terry - "Pociągnięcie pióra. Zaginione opowieści"
|