6 sier. 1933

Droga Pani Wooley,

W żadnym razie – proszę sobie ani trochę nie zawracać głowy weird fiction, jeśli nie czuje pani prawdziwej skłonności do tego gatunku. Jest to najtrudniejszy z wszelkich materiałów przeznaczonych do profesjonalnej sprzedaży, a krąg ludzi prawdziwie zadowalanych przez weird fiction i doceniających jej przedstawicieli jest zniechęcająco niewielki. Jedynym powodem, dla którego piszę opowieści niesamowite, jest to, że po prostu nie mogę się powstrzymać – groza i fantazje fascynowały mnie bardziej niż cokolwiek innego (może za wyjątkiem historii w ogólności, zwłaszcza architektury oraz innych chwalebnych reliktów przeszłości), odkąd tylko potrafię chodzić czy mówić. W istocie, jest to jedyna dziedzina, w której mam cokolwiek do powiedzenia, jeśli chodzi o beletrystykę – dlatego też moje ograniczenie się do niej nie jest raczej kwestią wyboru. Popyt na weird fiction jest nikły i niski, a na wyższych poziomach literackich gatunek ten jest tak splątany wyjątkowymi konwencjami oraz ograniczeniami, że spontaniczny i uciekający przed schematami pisarz ma bardzo niewielkie szanse wybicia się. Raz za razem wydawcy proszą mnie o prace do przejrzenia z myślą o ewentualnej książkowej publikacji – po czym ciskają je w moją stronę z uprzejmą notką ubolewania. Dopiero co otrzymałem taką prośbę od firmy Knopf i posłałem im siedem najlepszych opowiadań – lecz wiem bardzo dobrze, że w końcu wszystkie teksty przywleką się do mnie z powrotem¹⁾.

Pozostaję serdecznie i szczerze oddany

HPLovecraft

---

¹⁾ I miał rację, chociaż należy dodać, że trudno sprzedać wielkiemu wydawnictwu swoje opowiadania, kiedy dołącza się list z bezlitosną krytyką każdego z nich...