Stanisław Lem jest uznanym, poważanym i wybitnym pisarzem w gronie miłośników literatury science-fiction - nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Jego książki cieszą się ogromnym zainteresowaniem i sympatią oraz jako nieliczne pisane w naszym kraju doczekują się przekładów na wiele języków. Nawet Hollywood, choć dość późno, sięgnęło po dzieło Lema, bowiem Steven Soderbergh podjął się ekranizacji Solaris – książki należącej do klasyki gatunku.

Solaris napisany w 1961 (!) powstał kilka lat przed wylądowaniem człowieka na księżycu, kiedy wiedza o kosmosie była znikoma, a marzenia o wszechświecie nie wykraczały poza układ słoneczny. W tym czasie Lem pisał o rzeczach, które innym nawet się nie śniły...

Na Solaris przybywa Kris Kelvin, od lat miłośnik kosmosu, ale przede wszystkim zapalony solarysta. Jego największym marzeniem było znaleźć się na Solaris, planecie będącej wciąż wielką zagadką dla ludzi. Kelvin przybywa tu, aby wraz z mieszkającymi na stacji badawczej naukowcami Snautem, Sartoriusem i Gibrianem prowadzić badania nad niezwykłym oceanem znajdującym się na planecie. Po wylądowaniu na Solaris Krisa czeka wiele dziwnych sytuacji, jeden z mężczyzn nie żyje, a Snaut ostrzega go, aby miał się na baczności i uważał na "tajemniczych gości", gdyż nie są sami na Stacji...

Dla mnie jest to książka wspaniała, wybitna pod każdym względem, mówiąca o przyszłości w tak przyjazny, dostępny i zrozumiały (hm, do pewnego momentu...) sposób. Mimo, że dwa razy starsza ode mnie, jest fascynująca, a nie nudna i naiwna, można się w niej "zatracić".

Może nie jest to książka o porywającej akcji, typowej dla książek tego gatunku, nie ma niesamowitych cywilizacji, wspaniałej techniki, „gwiezdnych potyczek”, które kojarzą się przede wszystkim z s-f. Akcja skupia się na kilku istotnych wydarzeń rozgrywających się w krótkim czasie, nie jest jednak pozbawiona zaskakujących zwrotów sytuacji.

Sens i magię książki tworzą uczucia, tajemniczość i nadzwyczajny klimat stacji badawczej na niezwykłej planecie Solaris. To poznawcza opowieść o człowieczeństwie i szansie ogarnięcia rozumem inności, którą uosabia przedziwny ocean. Lem stworzył całą historię Solaris, opisał bibliografie dotyczącą planety, stworzył wiarygodny obraz, aż trudno uwierzyć, że istnieje on tylko w wyobraźni pisarza oraz na stronach jego książki. Solaris jest nieznaną, niezrozumiałą lecz zachwycającą planetą, światem dopiero odkrywanym; tajemniczość tego miejsca potęgują odczucia jakie wiążą się z opisem symetriad i innych nadzwyczajnych oraz wyjątkowych zjawisk, jakie mają miejsce na Solaris.

Solaris to książka również o miłości, równie nieprzewidywalnej co pięknej. To romantyczna opowieść o samotności, wyobcowaniu, a także o sile uczucia, która różni się od normalnych, ludzkich wyobrażeń, wybiega poza "ziemskie" kanony.

Motywy postępowania, reakcje na sytuacje wynikające z obecności inteligentnej, nieznanej formy życia tworzą smutną historię o granicach ludzkiego rozumu i zdolności, możliwościach i sposobie postrzegania otaczającego świata. To wizja do czego może prowadzić szalona pogoń ludzkości do poznania wszechświata, jak wiele niespodzianek, zagadek czeka na nas w kosmosie...

Tą recenzją, która niestety mocno „przesiąknięta” jest moją osobistą sympatią do książek Pana Lema, chciałabym zachęcić fanów fantasy do sięgnięcia po książkę z „innej półki”. Na pewno wiążą się z tym inne odczucia i emocje, ale równie pozytywne jak po przeczytaniu książek fantasy. Pewnie wielu z was wie o co chodzi :)

Dlatego z wielką chęcią, ale i pełną obaw, wybiorę się do kina na film „Solaris” z Georgem Clooneyem w roli głównej. Mam nadzieję, że nie zawiodę się, ale nie sądzę aby udało się całkowicie zepsuć tak świetną książkę. Gorąco polecam.