W świecie, w którym równie łatwo jest stracić honor co życie, kilka nieopatrznie wypowiedzianych słów lub źle dobrany sprzymierzeniec może doprowadzić do zguby całe rody, a przez drobne nieporozumienia wybuchają waśnie ciągnące się latami, w takim świecie najprościej jest zaszyć się w jakimś spokojnym miejscu (na przykład zakonie) i nie wychylać się za bardzo. Tę rozsądną decyzję podjęła siedemnastoletnia Mara Acoma. Niestety nie dane jej było służyć bogini Lashimie, gdyż niespodziewana śmierć ojca i brata uczyniła z niej głowę jednego z wielkich zamożnych rodów. Od tej chwili dziewczyna musi zapewnić ciągłość swemu rodowi, uzupełnić ogromne braki armii i przede wszystkim nie dać się zabić, a wszystko to z miną pokerzystki, bo wrogowie czekają tylko na najmniejszą oznakę słabości, by zaatakować.

„Córka Imperium” autorstwa Raymonda E. Feista oraz Jenny Wurts to pierwszy tom trylogii opowiadającej o losach młodej dziedziczki rodu Acoma. Fabuła powieści dotyczy głównie wysiłków Mary podejmowanych w celu przywrócenia chwały nazwisku Acoma i planowaniu zemsty przeciw jej największemu przeciwnikowi w rozgrywce wielkich rodów Jingu Minwanabiemu. Większość ważnych wydarzeń to podejmowanie przez dziewczynę ryzykownych decyzji i wprowadzanie w życie obmyślonych przez nią planów. Dzięki temu powieść zawiera wiele trzymających w napięciu momentów i potrafi zaciekawić. Da się jednak zauważyć, że Mara częściej wygrywa szczęściem niż solidnym planowaniem, a stawianie wszystkiego na jedną kartę to zły nawyk u kogoś, kto desperacko pragnie utrzymać się przy życiu. Na szczęście brak doświadczenia wydaje się w miarę dobrym usprawiedliwieniem dla jej nieostrożnych poczynań.

Jako główna bohaterka Mara sprawdza się całkiem dobrze. Mimo młodego wieku jest twarda i zdecydowana. Nie obawia się podejmować śmiałych decyzji i uciekać do podstępu, chociaż nie raz bywa, że ryzykuje życie w zbyt lekkomyślny sposób. Na ogół jednak nie robi tego na darmo, zawsze dla większego zysku lub ochrony dobrego imienia. Dobro rodu przedkłada nad swoje i jest skłonna do takich poświęceń, jak poślubienie syna jednego z politycznych przeciwników. Pozostałe postacie to przeróżni lordowie przewijający się w tle oraz pomocnicy Mary. Najważniejsi z nich to stara, zrzędliwa niańka, która z jakiegoś powodu zaskarbiła sobie niezwykły szacunek swojej pani, wódz wojsk Acoma Keyoke i zawsze wierny wojownik Papewaio. Niewielu bohaterom poświęcono tyle uwagi co Marze, jednak z tej dość bogatej mieszanki da się wyłowić jednego czy dwóch ciekawszych osobników.

Jeżeli jest coś, co łączy wszystkie postacie, będzie to dość drażliwe podejście do kwestii zachowania honoru. Wyraźnie widać, że jest to coś co większość ma raczej na pokaz. Mimo to honor stanowi bardzo istotny czynnik sprawczy w książce. Między innymi pragnieniem ratowania go kieruje się Mara, kiedy postanawia zostać głową rodu, a nie rozwiązać go i podarować resztki majątku Zakonowi Lashimy, do którego miała wstąpić. Honor kieruje wszystkim. Jest to bardzo szlachetne założenie świata przedstawionego, ale powoduje pewne zgrzyty. W powieści pojawiają się takie postacie, przy których pokazanie się w dwudniowych skarpetkach byłoby hańbą zmywalną tylko samobójczą śmiercią. Momentami możliwość utraty dobrego imienia pojawiała się tak niespodziewanie, że zakrawało to o śmieszność. W podtytule „Córki Imperium” mógłby spokojnie znajdować się napis „101 sposobów jak stracić honor i życie”. Być może komuś spodoba się takie podejście do moralności w świecie przedstawionym. W pewnym sensie obnaża się dzięki temu dwulicowość antagonistów, co dodaje historii smaczku. Z drugiej strony to trochę nienaturalne, jak łatwo niektórym postaciom porzucić życie dla uratowania wizerunku. Dotyczy to zwłaszcza tych, po których czytelnik nie spodziewałby się tak łatwej akceptacji nadchodzącej śmierci.

„Córka Imperium” to przyzwoita lektura, nie pozbawiona pewnych wad, jednak całkiem przyjemna i satysfakcjonująca. Znaleźć w niej można trochę akcji, kilka trzymających w napięciu momentów, gdy czytelnik zastanawia się, co znów wymyśli główna bohaterka i całkiem ciekawy świat przedstawiony z bogatą tradycją (nawet jeśli w pewnych kwestiach odrobinę przejaskrawiony). Polecam każdemu kto lubi czytać o dworskich intrygach, walce o władzę i sporach między bogaczami.