Książka jest pierwszym tomem tetralogii, której wydawanie, niestety, Mag na razie zarzucił. Szkoda, bo historia miast-państw ścierających się z wielkimi mocarstwami zawarta w „Cieniu w środku lata” jest całkiem interesująca. Saraykeht, główne miejsce akcji, jest prężnym, silnym swoim bogactwem miastem, na które chrapkę ma Imperium Galtyckie. Niestety, jako że zbrojna interwencja może się spotkać z nieprzewidywalnymi reperkusjami – i nie chodzi tutaj bynajmniej o sprawy polityczne, ale o skutki magicznych działań – ucieka się do podstępu mającego rozbić miasto od środka. W tę intrygę zostają zaplątani główni bohaterowie książki.

Abraham wykreował interesujący świat, w którym znaczącą rolę odgrywają poeci będący twórcami andat przedstawionych w formie ludzkiej idei, pomysłu, wytworu magii będącego w ich władaniu. Wiąże się to jednak nie tylko z władzą, ale i odpowiedzialnością za swojego „podopiecznego”. Zwłaszcza, że nigdy do końca nie wiadomo, jaką cechą będzie się on charakteryzował i w jaki sposób będzie mógł pomóc w rozwijaniu handlu, bogactwa czy potęgi ojczyzny swego pana. Co ciekawe, możliwe jest, aby kontrolę nad andat przejął uczeń starzejącego się czy umierającego mistrza, choć nie zawsze jest to pewne, a nigdy łatwe.

Atutem powieści są na pewno postaci. Mamy uczniów, mistrzów, życiowych nieudaczników, intrygantów i pospolitych rzezimieszków. Wywołują one często u czytającego rozmaite uczucia. Bywa, że budzą sympatię, bywa, że złość. Postaci u Abrahama najczęściej są bowiem nieobojętne czytelnikowi, co dobrze świadczy o możliwościach pisarskich autora.

Przeciwnie do wielu tego typu książek, tutaj akcja toczy się dość spokojnie. Fabuła koncentruje się wokół planowania i intryg, psychologiczno-politycznych rozgrywek pomiędzy bohaterami, choć nie brak oczywiście bardziej gwałtownych momentów, zwrotów akcji. Autor zadbał o rozbudowanie profili psychologicznych bohaterów i ich interesujące przedstawienie, tak że stanowią jeden z istotnych elementów powieści.

Książce nie jest szczególnie blisko do oklepanych schematów z wielu książek fantasy i chwała autorowi, że udało mu się znaleźć własną drogę w tej konwencji. Jednocześnie szkoda, że kolejnych części historii nie dane nam będzie, przynajmniej na razie, przeczytać po polsku. Z pewnością wielu czytelników zniechęci to do lektury. Jeśli jednak ktoś będzie miał okazję, niech po powieść Daniela Abrahama sięgnie. Nie powinien się zawieść.