– I co, Uber, gdzie twoja ochrona? – Chłopiec z warkoczykami uderzył dłonią w spód konsoli. Jajcogłowy nie zdążył się uchylić; trafiła go w twarz. Bezradnie zamachał rękoma, próbując ją złapać, nim spadnie na podłogę. Chłopiec z daszkiem przydusił go do ściany.

– Holuj się, kopalniaku – odpowiedział przez zęby jajcogłowy. Nerwowo splótł dłonie, rytmicznie poruszając palcami. Iwen wierzył, że będzie się bronił lub chociaż zrobi unik, ale Uber nawet się nie ruszył, gdy tamten uderzył go pięścią. Spojrzał jedynie nienawistnie, oblizując rozciętą wargę, gdy przeciwnik nadepnął piętą na cienką konsolę.

– Pożałujecie tego! – syknął.

– Pewnie! – Chłopiec z warkoczykami złośliwie się roześmiał. – Co mi zrobisz tym razem? Skasujesz pracę domową?

– Zawsze cię znajdziemy, szczurku – dodał ten z daszkiem nad czołem – i odpłacimy za wszystko, gdy nie będą cię pilnować!

– Ja jestem jego ochroną. – Iwen podszedł powoli, wyglądając na tak pewnego siebie, jak tylko potrafił. – Zostaw go.

– Kto? Ja? – Chłopiec z warkoczykami spojrzał na niego z ironicznym grymasem na twarzy.

Zmierzyli się wzrokiem. Iwen nie miał złudzeń co do wyniku starcia. Bał się, więc nadrabiał miną. Na dole zwykle to wystarczało, lecz nie tutaj. Napastnicy nie byli zainteresowani tym, co Iwen nazywał wstępem. Chłopiec z daszkiem zareagował szybko, drugi zaraz po nim. Kilka ciosów i Iwen leżał skulony na podłodze.

– Coraz lepiej – odezwał się chłopiec z warkoczykami. – Kolejny jajcogłowy. Chyba mam dobre rozjaśnienie.

– Nie wiedziałem, że Jeźdźcy Smoków zmuszają jajcogłowych do samoobrony – kąśliwie dodał jego towarzysz. Odwrócił się do Ubera – Czas dołączyć do kolegi...

Iwen zerwał się na nogi. Chłopiec z daszkiem natychmiast go podciął, znów posyłając na podłogę. Uśmiechnął się złośliwie. Teraz Iwen wpadł w gniew, lecz nim zdołał wstać, za ich plecami zjawił się Arto. Kapitan kopnął bez ostrzeżenia, z półobrotu, prosto w plecy. Uczeń z warkoczykami z jękiem zwalił się na Iwena. Drugi nawet nie zdołał się obrócić, gdy otrzymał cios w bok, w żebra. Skulił się, lecz nie upadł. Arto poprawił łokciem w kark. Zaatakowany przyklęknął niemal u stóp Ubera.

Chłopiec z warkoczykami spróbował wstać. Iwen zgiął prawą rękę w łokciu i uderzył, rozwalając mu nos na miazgę. Rozważył, czy nie dołożyć jeszcze kolanem w brzuch, lecz zrezygnował. Uderzony wojownik zakrył dłonią silnie krwawiący nos i łypnął wściekle na Iwena. Arto schylił się. Chłopiec odwrócił się i spojrzał na niego z obawą, lecz Arto sięgnął tylko po uszkodzoną konsolę. Martwy, elastyczny ekran przecinało wyraźnie widoczne pęknięcie.

– Zapłacicie za to, całą grupą. Powiedz Pilpowi, że nie pozwolę na niszczenie sprzętu – ostrzegł chłodno, wręczając ją Uberowi. – Sprawdź, czy nic nie przepadło.