Jednym z największych sukcesów komercyjnych TVP ostatnich lat jest serial „Ranczo”. Puszczany w czasie najlepszej oglądalności, w niedzielny wieczór, nie tylko przyciąga paromilionową rzeszę fanów, ale i zyskuje dobre noty u krytyków. Spora w tym zasługa aktorów, zwłaszcza Cezarego Żaka w podwójnej roli Wójta-Proboszcza, ale także ciekawego i dowcipnego scenariusza. Autorzy pokazują widzom w krzywym zwierciadle obraz współczesnej wsi razem z jej zaletami i przywarami. Nie unikają jednak przy tym poruszania poważniejszych tematów, jak alkoholizm czy przemoc w rodzinie. Naturalnym jest zatem pomysł: „Czemu nie spróbować przenieść podobnej koncepcji na karty książki?” Tak, być może, narodził się pomysł na „Wiedźmę.com.pl”, najnowszą powieść Ewy Białołęckiej. Chociaż pewnie nigdy nie dowiemy się prawdy o „korzeniach” książki, podobieństwo jest uderzające.

W obu przypadkach mamy do czynienia z prawie identycznym zawiązaniem fabuły. Główne bohaterki, filmowa Lucy i książkowa Krystyna Szyft (a.k.a. Reszka), otrzymują spadek, który stanowi dom położony gdzieś na zabitej deskami wiosce. Obydwie panie dzielnie walczą o przezwyciężenie niechęci „tubylców”, próbują wprowadzić nieco cywilizacji, a przede wszystkim znajdują wielką miłość. Co ciekawe w obu przypadkach ich wybrańcem jest miejscowy alkoholik, który po bliższym poznaniu okazuje się całkiem sensownym człowiekiem (o ile jest trzeźwy). Szkoda tylko, że u Białołęckiej zabrakło kogoś równie wyrazistego jak para Wójt/Proboszcz – w zamian dostajemy za to kilku „wioskowych dresiarzy”, a także całą gromadkę różnych duchów. Ano właśnie „Wiedźma.com.pl” to tak naprawdę powieść z gatunku urban fantasy, w której elementy nadprzyrodzone uzupełniają naszą szarą rzeczywistość.

Nie oczekujmy jednak jakichś fajerwerków w stylu pojedynków na różdżki czy fireballe. U Białołęckiej magia wiedźmy sprowadza się przede wszystkim do rzucania uroków, leczenia chorych oraz widzenia umarłych. Ponadto od czasu do czasu zdarza się podróż astralną (wyjście duchem poza ciało), aby w ten sposób oddziaływać na ludzi lub przedmioty. Niby repertuar magicznych sztuczek nie jest zbyt duży, ale autorka wygrała ten element bardzo dobrze, dlatego czytelnik nie odczuwa znużenia powtarzającymi się czarami. Niemniej i tak największym walorem powieści jest humor.

Białołęcka buduje większość scen, podobnie jak ma to miejsce w serialu, wokół konfrontacji pomiędzy miejską a wiejską mentalnością. Bohaterki, rzucone w zupełnie obce środowisko, próbują się przystosować do nowych warunków, ale nie jest to łatwe. Reszce doskwiera brak Internetu, telewizji czy innych miejskich wygód. Nie potrafi nawet porządnie rozpalić w piecu. Na dodatek musi sprostać wizerunkowi wioskowej wiedźmy i pomóc ludziom w potrzebie. Ot, choćby odczynić urok czy zabezpieczyć dom przed nie zawsze przyjaznymi duchami. Na szczęście zawsze może liczyć na siłę i potęgę wszechmocnego „Google” i połamanych płyt CD.

Nie można również narzekać na tempo książki – akcja toczy się wartko, a autorka sprawnie prowadzi tak wątki kryminalne, jak i romansowe czy metafizyczne. A na deser czytelnicy biorą udział w szalonym pościgu na motocyklu nie z tego świata. Zresztą kierowca też jest dość nietypowy.

Ostatnie powieści Ewy Białołęckiej wywołują u jej wielbicieli mieszane uczucia. Zawiedzeni są miłośnicy przygód Kamyka, którzy z utęsknieniem czekają na jego dalsze przygody. Z drugiej strony „Róże Selerbergu” czy „Wiedźma.com.pl” to kawał dobrej rozrywkowej literatury, jakiej ze świecą szukać na księgarskich półkach. Sprawnie napisane, oparte na ciekawych pomysłach i prawdziwie zabawne. Trudno powiedzieć, w którym kierunku podąży teraz autorka; jedno jest jednak pewne – na jej kolejne książki warto czekać.