Ostateczne dobre wrażenie z czytanej powieści musiało w moim przypadku długi czas walczyć z negatywnym, które powstało po kilkudziesięciu pierwszych stronach. Przez te początkowe partie powieści dosłownie brnąłem: treść książki zupełnie mnie nie wciągnęła, czytałem na siłę po kilka stron by odłożyć do następnego – niezbyt prędkiego – razu. Było to zasługą może i mojej własnej niechęci, ale i trudności ze zrozumieniem niezbyt przypadającego mi do gustu świata oraz zasad dotyczących magii; czy w końcu: braku jakiejkolwiek akcji. Jednak na szczęście przełamałem się by czytać dalej...

Akcja rozgrywa się w miejscu przypominającym wiktoriańską Anglię. Istnieje tu już szereg wynalazków, jak mechanizm zegarka, maszyna parowa czy broń palna, które odróżniają ten świat od typowo średniowiecznych, z jakimi najczęściej się w literaturze fantasy spotykamy. Główna bohaterka to młoda dziewczyna, Melisandra d’Aleume. Ze względu na bardzo osobliwe zdarzenia z przeszłości, które pozostawię do odkrycia czytelnikom, Mel spędziła wiele lat w klasztorze boga Djevry. Teraz wraca do rodzimych stron już jako soutzhau – podopieczna Djevry mająca duże zdolności magiczne. W mniej więcej tym samym czasie w pobliskim miasteczku Gouttenegre doszło do zabójstwa pana Delmay. W zdarzeniu tym najciekawsze jest to, że poszlaki (a właściwie ich brak) wskazują na to, że zbrodni dopuściła się osoba obeznana w magii. W miejscowych ożywają dawne urazy do magów i brak tolerancji do tego, co nie znane. Tym bardziej, że wkrótce dochodzi do kolejnych zabójstw.

Powieść Anny Kańtoch z całą pewnością może być rozpatrywana w kategorii kryminału – większość akcji opiera się na zagadce tajemniczych morderstw, z pozoru niepowiązanych ze sobą. Tak więc zgodnie z założeniami - w ‘Mieście w zieleni i błękicie’, mamy rozwinięty motyw śledztwa, coraz liczniejsze zagadki i poszlaki, na podstawie których możemy sami wysuwać pewne wnioski. Sprawa nie kończy się na morderstwach dokonanych przez seryjnego, tajemniczego zabójcę. Podejrzenia, jakoby miał nim być jakiś mag wywołują w miasteczku fobię przeciw wszystkiemu, co magiczne. Narasta agresja. Niedługo mają miejsce kolejne zabójstwa – tym razem są to już samosądy na osobach mających styczność z magią.

Nie ma się co oszukiwać – ‘Miasto w zieleni i błękicie’ nie jest pozycją zachwycającą, czy chociażby bardzo dobrą. To sympatyczna historyjka, którą można bez bólu przeczytać – lecz ‘ochów’ i ‘achów’ na pewno nie będzie. W niepozbawionej wad, jak chociażby wpomnianego ciężkostrawnego początku (a do usterek technicznych, niezależnych od autorki należy dodać fatalną korektę) książce jest siła, która tkwi w doprawdy uroczym nastroju, w miarę sprawnym stylu oraz nietypowej konwencji. Jeżeli jednak wszystkie wymienione przeze mnie cechy Was nie pociągają, myślę, że znajdzie się wiele lepszych pozycji, w które można zainwestować złotówki.

Kończąc ‘Miasto w zieleni i błękicie’ zastanawiałem się jakie szanse ma Anna Kańtoch by przetrwać dłuższy czas na rynku i zdobyć wierne grono czytelników. Słowem: stać się znanym i sprawdzonym autorem - szczególnie teraz, gdy kolejnych debiutantów na rynku mamy multum. Część z nich już została zapomniana i zniknęła gdzieś w odmętach rynku, część wydaje swoje drugie książki, co poniektórym udało się zadomowić na dobre w wydawnictwach. Jak będzie wyglądała sprawa z Anną Kańtoch? Ja mam nadzieję, że autorka rozwinie swoje umiejętności i jeszcze parę książek opatrzonych jej nazwiskiem zobaczymy. Tymczasem ‘Miasto…’ polecam jako twór sympatyczny i nowatorski, który można przeczytać z przyjemnością. Niewiele więcej…